Angkor Wat en authentieke ervaringen tijdens uw reis naar Cambodja

Angkor Wat en authentieke ervaringen tijdens uw reis naar Cambodja is geschreven door Camilla Kornerup

De ervaringen staan ​​in de rij als je naar Cambodja reist

Ik ga zitten en kijk naar mijn drie blauwe teennagels. De ene op de kleine teen staat op het punt eraf te vallen, maar de andere twee mag ik, denk ik, heel graag houden, ook al zien ze er nu uit als iets dat geamputeerd zou moeten worden.

Mijn wandelschoenen stinken naar schimmel en ik heb nog steeds vlekken van bloedzuigerbeten, strandvlooien en muggen. Het is allemaal slechts een bewijs dat ik net thuis ben Zuid-Oost Azië, met name Cambodja, dat – zoals ik al snel ontdekte – meer te bieden heeft dan Angkor Wat.

Van Phnom Penh tot de overblijfselen van het Franse koloniale tijdperk

Het begon allemaal iets meer dan een maand geleden in het noordoostelijke deel van Cambodja, richting de grens met Vietnam. Na een paar hectische dagen in Phnom Penh had ik mijn toevlucht gezocht in de afgelegen provincie Ratanakiri, waar ik al snel genoeg had van luidruchtig vervoer, rotzooi in de straten en steegjes, intense hitte en slechte lucht.

In plaats daarvan koos ik ervoor om naar het noorden te trekken, naar de landelijke idylle, en verbleef in een smaakvol gerestaureerde oude Franse gouverneurswoning in het kleine stadje Banlung. De stad ligt dicht bij de nationale parken in de omgeving en vormt het startpunt voor wandelingen naar het hart van het regenwoud. Hier begon mijn reis naar Angkor Wat.

Eenzame dame van bijna 40 zoekt reisgenoten in Cambodja

Ik besloot de jungle te verkennen voordat ik mijn reis richting Angkor Wat voortzette. Als je in Virachey National Park wilt trekken, heb je een vergunning en een gids nodig. Ik heb ze allebei gekocht bij het hoofdkwartier van het park, dat aan de rand van Banlung ligt, op een leuk stukje fietsen van het hotel.

Op kantoor keken ze me een beetje aan terwijl ik vroeg of er nog iemand anders op reis ging op een van de dagen die ik kon vergezellen. Die was er niet, ze waren net vertrokken, en omdat het tegelijkertijd regenseizoen en financiële crisis was, kregen ze op dit moment behoorlijk wat boekingen binnen.

Ik had net 1½ dag in lokale bussen op onverharde wegen in Cambodja doorgebracht, met kinderen op schoot die pinda's kauwden en de aanblik van eindeloos slechte muziekvideo's op de verouderde tv's van de bussen, waarvan het geluidsniveau nog steeds sterker werd. Met andere woorden, ik was nog niet klaar om me om te draaien en het kostte me maar een fractie van een seconde om te besluiten om alleen te vertrekken, ook al had ik me vanuit huis waarschijnlijk voorgesteld om met anderen mee te gaan.

"Kent u de jungle, mam?", Vroeg de man me een beetje voorzichtig op kantoor. De vraag deed me terugdruppelen ter herinnering aan eerdere tochten langs rivieren Amazonas en op gladde hellingen op zoek naar orang-oetans in het regenwoud van Borneo; joo, ik bedoelde echt genoeg, ik wist een beetje van de jungle, al was ik erg blij om er een gids bij te krijgen.

Om de bloedzuigers te bestrijden in het regenseizoen van Cambodja

Wanneer je naar Cambodja reist, kun je er niet aan ontkomen dat je tijdens een jungletocht wordt achtervolgd door bloedzuigende dieren. In het droge seizoen zijn het muggen die meedogenloos aanvallen, terwijl bloedzuigers het overnemen in het regenseizoen. Dit laatste dier kende ik voor vertrek niet persoonlijk.

Mijn lieve en attente gids heeft mij daarom voorzien van "bloedzuigersokken", een soort dikke, lange canvas zak in de vorm van een kous waar de kinderen cadeautjes in krijgen met Kerstmis. "Ze beschermen tegen het ergste", kondigde hij aan, voordat ik me enigszins opgelucht achterop zijn motor liet vallen en we richting het nationale park gingen voor de reis naar Angkor Wat.

Met bloedzuigersokken tot aan de knieën en een rugzak met hangmat, kleding, proviand voor drie dagen, een wok en de onmisbare tandenborstel zeilden we rustig de rivier op richting de plek vanwaar we moesten gaan lopen. De eerste nacht zouden we doorbrengen in een dorp met een van de vele etnische minderheden in de omgeving, de Brao-bevolking, die de weinige toeristen in het park een overnachting aanbiedt in ruil voor een beetje geld voor het huishouden.

De etnische minderheden leven verspreid in de jungle die zich uitstrekt van Cambodja tot in het zuidoosten Vietnam en het zuiden Laos. Meestal kappen ze een stuk bos en wonen sommige gezinnen samen in houten huizen op palen, ver van de bewoonde wereld.

In dit dorp verbouwden de mannen cashewnoten en fokten ze waterbuffels, terwijl de vrouwen kippen, varkens en enorme kuddes kinderen bij elkaar hielden. Ze beginnen in deze gebieden al op 14-15-jarige leeftijd met het stichten van een gezin, zodat ze erin kunnen slagen een groot deel van de nakomelingen voort te brengen, inclusief een bepaald percentage van de verspilling, die op jonge leeftijd sterft als gevolg van ziekten en slechte hygiëne.

Op bezoek bij de Brao-bevolking

Het verblijf in het dorp was best aangenaam en alle communicatie vond plaats in gebarentaal, aangezien de lokale bevolking geen Khmer spreekt, zoals mijn gids en de meerderheid van de rest van de Cambodjaanse bevolking wel doen.

Ik heb daarom ook de taal opgegeven en heb ervoor gekozen een rondje langs de huizen te maken en me te laten opwachten door mijn gids en zijn lekkere wokgerechten, die hij op sluwe wijze boven een vuurtje klaarmaakte tot grote belangstelling van de rondzwermende kinderen. ons, maar waren allemaal te verlegen om dichterbij te komen.

De volgende ochtend kregen we gezelschap van een jongeman uit het dorp die als extra gids meeging op de reis, omdat we veel te dragen hadden. We zeilden nog een stukje naar het wandelpad en begonnen de volgende ochtend vroeg aan onze tocht terwijl de zon nog laag stond.

Wanneer je naar Cambodja reist, ervaar je dat het waterpeil in het regenseizoen flink stijgt, waardoor wat in het droge seizoen beken zijn, rivieren worden. Toen we de rivieren overstaken, gingen we tot aan onze nek het water in en hielden de bagage op ons hoofd. We waren dan ook de hele tijd doorweekt.

Met de hoge luchtvochtigheid en de brandende zon maakte het niet zo veel uit, en ook al waren de laarzen zwaar, ze waren toch fijn om te hebben, want de bloedzuigers sprongen vrolijk rond en beten overal op de laarzen en de bloedzuigersokken. We hadden wat gif dat we op de dichtstbijzijnde beesten smeerden, maar het was onmogelijk om alle beesten van het lichaam te houden, en ik overdrijf niet als ik zeg dat ik ongeveer 50 bloedzuigers per dag plukte - ik moest gewoon eraan gewend, ik ook!

In de voetsporen van de Vietnamoorlog voordat de reis verder gaat naar Angkor Wat

Het regenwoud in Noord-Cambodja is dicht en de paden zijn smal en vettig tijdens het regenseizoen. We baanden ons een weg door struikgewas en bamboe met onze handen voor ons uit, schrijlings over omgevallen boomstammen, gleden uit in de modder en sprongen over beekjes. Het was cool, maar enorm spannend om onze weg te vinden, en vaak konden we niet verder dan een paar meter vooruit kijken.

Toen we echter eenmaal ons kamp hadden opgezet en noedels hadden gegeten, duurde het niet lang voordat we van pure uitputting in onze hangmatten vielen en sliepen totdat het geschreeuw van de gibbon ons de volgende ochtend vroeg wakker maakte.

We liepen langs de Ho Chi Minh Trail, die tegenkomt het noorden van Cambodja. Op verschillende plaatsen bleven wapens achter, die de soldaten uit de Vietnamoorlog hadden weggegooid. Ik probeerde me voor te stellen hoe het moet zijn geweest om in de jaren zeventig een Amerikaanse soldaat aan deze randen te zijn.

Alleen al het klimaat, de bloedzuigers en de muggen zorgen ervoor dat een blanke gewelddadig reageert, en ze waren hier zelfs maandenlang, en voerden vervolgens oorlog met lokaal bekende krachten. Het moet onbeschrijfelijk vermoeiend zijn geweest om in dit klamme klimaat rond te kruipen en voortdurend op je hoede te zijn zonder je goed te kunnen oriënteren. Ik begrijp nu nog beter waarom zoveel soldaten totaal gebroken naar huis terugkeerden.

Eindelijk weer in de Cambodjaanse beschaving en de ontmoeting met Angkor Wat

Op de laatste dag begon ik mijn kracht langzaam te voelen verdwijnen. Het is niets bijzonders om drie dagen te lopen, maar in die omstandigheden voelden drie dagen als tien, en naarmate het aantal blaren toenam, begon ik uit te kijken naar het einde van de reis.

Toen ik terugkwam bij de rivier vanwaar we naar huis zouden varen, gooide ik mijn laarzen en bloedzuigersokken weg, en ja hoor, een kleine bloedzuiger zat niet uit mijn open wond aan mijn hiel te eten - toen liet ik zien dat het tijd was voor een verandering van scène.

Een paar uur later terug in het hotel, hoefde je alleen nog maar alle kleren te gooien om te wassen, de badkleding aan te trekken en om te vallen in een ligstoel met uitzicht op het zachte water van het zwembad. De avonden in het hotel waren onbeschrijfelijk, met de chef-koks die Khmer en Frans samenvoegden tot een prachtige symfonie, en geleidelijk kwam ik tot bezinning, pakte me in en zette koers naar de volgende bestemming - Angkor Wat.

Het duurde drie dagen voordat ik "tempelziekte" kreeg in Angkor Wat

Ik werd al om half zeven in de ochtend opgehaald door mijn tuktukchauffeur en gids. De reis van Siem Reap naar Angkor Wat is vrij kort, en plotseling sta je daar - voor 's werelds grootste religieuze monument en starend naar de karakteristieke vijf torens, die worden weerspiegeld in een meertje met lotussen.

Het was superinteressant om duizend jaar terug te reizen en te proberen te begrijpen hoe een miljoen inwoners dit gebied veranderden in een levendige metropool ter grootte van het moderne New York en daarmee destijds de grootste ter wereld.

Goed functionerende infrastructuur, watervoorziening, paleizen, een eindeloos aantal tempels en enorme grachten rond de belangrijkste baretten, samen met inscripties, reliëfs en beelden van een wonderbaarlijk intelligent volk. Alleen de natuurkunde stelt grenzen aan hoeveel je kunt verdragen om rond te dwalen en te zien wanneer je naar Cambodja reist, want er is altijd meer. Het IS echt geweldig om te ervaren, en ik ben blij dat ik er drie dagen de tijd voor heb genomen.

Op de fiets langs de rijstvelden in Cambodja

Iets wat ik het leukst vind als ik reis, is inzicht krijgen in het dagelijks leven van een bevolking. Dat krijg je als je naar Cambodja reist, als je een fiets huurt en naar visgronden rijdt, langs rijstvelden rijdt en stopt in kleine dorpjes waar mensen niet gewend zijn toeristen te zien.

Dit alles deed ik buiten de stad Kampot, gelegen aan een rivier in het zuiden van het land, niet ver van de kust. Op reizen naar Cambodja zie je ook de lokale fietsen, aangezien ze geen ander vervoermiddel hebben; de kinderen rijden weg in hun blauw-witte schooluniformen, terwijl vrouwen en mannen goederen en koopwaar van en naar nabijgelegen markten dragen.

Ik had het geluk daar te zijn net toen het regenseizoen begon, want dat is het moment waarop de boeren rijst zaaien in de kletsnatte velden die de waterbuffels zojuist hebben vertrapt. Gedurende deze tijd verandert het landschap in verschillende tinten lichtgroen, en aangezien Cambodja overwegend vlak is, vervangt het ene groene "rijstapijt" het andere, zover het oog reikt.

Wil je meer reistips en verhalen? Dus blijf op de hoogte RejsRejsRejs Facebook-pagina

Luiheid lang leve

Een rondreis door Cambodja kan voordelig eindigen met zand tussen je tenen en je neus in de wolk op een van de eilanden voor de badplaats Sihanoukville. Vier dagen bracht ik door op het grotendeels verlaten Koh Rong Samloem, daarheen gelokt door het idee van een primitieve bungalow aan het strand en de gastvrije naam Lazy Beach waar je woont.

Het is twee uur varen daar, en tijdens het regenseizoen kan de boot niet aanmeren bij de brug, dus zwem je aan wal en stop je spullen in een waterdichte container.

Er waren vrijwel geen andere gasten, dus pure ontspanning was op zijn plaats. Mijn hartslag daalde naarmate de dagen verstreken, kwam langzaam in een uniformiteit terecht en verdween in de horizon. Ik bewoog me in een luie driehoek tussen het strand, het restaurant en de bungalow totdat ik mijn misdaadroman had gelezen en het vliegticket me eraan herinnerde dat ik uit elkaar moest gaan. Daarna pakte ik mijn rugzak, klopte het zand van mijn sandalen en reisde naar Phnom Penh, vanwaar ik naar huis ging.

Goede reis naar Angkor Wat en de rest van Cambodja!

Dit is wat je moet zien tijdens reizen naar Cambodja en Angkor Wat

• Angkor Wat
• Nationaal park Virachey
• Phnom Penh
• Bayon
• Chau Zeg Tevoda
• Mekong rivier

---

Wist je dat: Dit is de top 7 van beste natuurbestemmingen in Azië volgens de miljoenen gebruikers van Booking.com

7: Pai in het noorden van Thailand
6: Kota Kinabalu op Borneo in Maleisië
Ontvang meteen de nummers 1-5 door u aan te melden voor de nieuwsbrief en kijk in de welkomstmail:

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief en ontvang een gratis e-book, reistips voor jouw favoriete bestemmingen & win reisprijzen

De nieuwsbrief wordt meerdere keren per maand verstuurd. Zie onze gegevensbeleid hier.

Laat dit veld leeg als je mens bent: