Tanzania: Een reis met gekke safaridieren in de nationale parken

Tanzania: Een reis met gekke safaridieren in de nationale parken is geschreven door Jacob Gowland Jørgensen.

De reis naar Tanzania - een onvergetelijke ervaring

We zitten en eten aan een campingtafel, terwijl ons all-in-one-mannetje vertelt dat baobab 'ondersteboven-boom' betekent, omdat het er onmiskenbaar uitziet alsof iemand hem ondersteboven in de grond heeft gestoken als hij was een babyboom. In ruil daarvoor kan de boom meer dan 100.000 liter water in zijn gezwollen pens bevatten, de boom kraakt een beetje en verwelkomt ons.

Achter hen passeren zebra's en een trotse baviaanmoeder pronkt met haar kleine baby, en we zitten daar midden op de savanne en denken dat Knuthenborg nu naar huis kan. Hier is een klein verslag van de grootste natuurervaring die ik in mijn leven heb gehad - een safari in het noorden van Tanzania. Er waren veel georganiseerde ervaringen, maar nog meer onvergetelijke verrassingen van de viervoeters.

Na per ongeluk gekke dieren tegen het lijf te lopen op een fantastische reis naar Nieuw Zeeland Ik moest toegeven dat het ontmoeten van wilde dieren juist die geweldige reiservaringen oplevert die men zich jaar na jaar herinnert. Meer willen meer, dus nu waren de pinguïns en zeeolifanten niet genoeg, en viel de keuze op een reis naar Afrika, waar Ghana en Kenia werd de opwarming voor een reis naar Tanzania.

Safari's naar het Ngorongoro Crater National Park en de Serengeti in Tanzania staan ​​bovenaan de lijst van mijn 20 grootste reiservaringen omdat alles omhoog ging in een hogere eenheid. Tal van tropische dieren, vriendelijke en interessante mensen, een natuur die adembenemend is, en niet in de laatste plaats, het is allemaal gemakkelijk toegankelijk.

Je moest toen maar 570 dollar neerleggen voor vijf dagen, maar toen werd het ook allemaal naar eigen wens geserveerd. Hoewel het de wilde ervaring was waarnaar we op zoek waren, werd je in slaap gesust in zo'n Knuthenborg-gevoel van veiligheid omdat het allemaal zo georganiseerd was en er waren zoveel providers die er constant om schreeuwden: “Jambo, mijn vriend, jij safari? "

Tijdens deze reis stonden kleine en grote verrassingen op stapel, en wat was het leuk om de bevestiging te krijgen dat het fascinerende aan reizen is om verrast te worden. Dat het allerleukste vaak iets heel anders is dan wat je thuis dacht, en dat je er daarom aan moet denken om niet alles vanuit huis te plannen.

Vergeet niet om tijd te geven, ruimte te geven - en laat je verrassen.

Op safari bezoek aan de baviaan in de baobab

Onze bekwame safarichauffeur, gids, kok en meer stoppen vlak naast een 20 meter hoge baobabboom waar de bavianen spelen en schreeuwen. We hebben nog maar een klein stukje over de savanne gereden en worden daarom een ​​beetje een puffer als hij zegt dat we hier zullen overnachten, en daar is het toilet, en wijst naar een open betonnen schuur.

Als ik een eng en hongerig dier was, zou ik daar zeker wonen, mompel ik, terwijl de meisjes in het kleine reisgezelschap tevergeefs het hek verkennen.

Mijn reisgenoot en ik waren in Arusha twee Zwitsers tegengekomen, en hoewel ze zeiden dat ze zich veiliger voelden op een berg – net als thuis – hadden we ze meegenomen op deze reis zodat we een 4WD konden delen.

De nacht is volkomen kalm en we vallen verrassend genoeg in slaap zonder al te veel na te denken over hoe dun de tentwand is vergeleken met een stel roofklauwen op zoek naar een stuk Deens vlees.

Verbazingwekkende dieren van dichtbij in Tanzania

Het is ochtend en we rijden op safari een lange heuvel af, maar komen gierend tot stilstand omdat we duidelijk op het verkeerde moment in haar cyclus een vrouwelijke olifant hebben ontmoet. Ze galoppeert praktisch heen en weer, en ze trompettert zodat de meisjesbewaker van Næstved jaloers zou zijn.

Een Duitse filmploeg haalt in en probeert rond te sluipen, maar ze komen niet ver en worden teruggedrongen door een paar flapperende oren en een paar kleine, starende ogen.

Er zijn veel olifanten in het gebied die goedmoedig door de wildernis sjokken, en we volgen ze en de giraffen, vogels en zebra's een tijdje voordat de grote olifantennoot het opgeeft en zuur wegrent. De fascinatie houdt nooit op, en afgezien van de eeuwige druk op de camera hoor je niets anders dan de dieren.

We houden een rijpauze bij een riviertje, waar alles rust en idylle ademt, totdat er plotseling een paar volwassen nijlpaarden verschijnen, snuivend en poepend, één op één spelend in het water. Onze gids vertelt ons dat hun kaken zich tot 150 graden kunnen openen, wanneer een van hen plotseling naar ons kijkt en zich opent voor een slafferland van wapperend vlees en zeer lange slagtanden.

Nu begrijpen we waarom het nijlpaard het gevaarlijkste dier van Afrika is en waarom Dolph een nijlpaard moest zijn.

Ze zijn lelijk, stinkend, gevaarlijk en te zwaar, ze houden ervan om hun stront uit te spuiten met hun staart, en dan staan ​​ze volkomen en volkomen onverschillig tegenover onze aanwezigheid. We zijn volledig verkocht en het nijlpaard wordt onze reisgenoot, die keer op keer het enthousiasme met ons op de vlucht slaat, terwijl hij zijn getrapte vormen en zijn perfecte vermogen om gewoon zichzelf te zijn prijst.

De wilde honingsdas - het gevreesde safaridier

Na een goed ontbijt in de buitenlucht op een andere semi-willekeurige camping zetten we koers naar een van de nationale parken in Tanzania. We rijden het Serengeti National Park binnen en zien de vlakke en enorme vlakte zich openbaren. We weten allemaal dat hier veel van de dierprogramma's worden opgenomen, en al snel weten we ook waarom.

Vijf meter van de weg ligt een cheeta met een recentelijk gedood slachtoffer, en het feest is bloederig en intens. Er zijn hyena's die in de plassen spetteren, gazellen, zebra's, gnoes en rondcirkelende gieren die landen in de karakteristieke savannebomen – de acaciaboom met de platte kroon.

Overal is er een show voor al het geld en dieren, dieren, dieren.

De gids zegt dat het enige dier dat de safarivoertuigen echt aanvalt een kleine scherpgetande duivel is, een honingdas genaamd, die onbevreesd de strijd aangaat met offroad-banden en die zich verder vermaakt met het eten van bijenkorven. Het kan ook de strijd aangaan met de roofdieren, die dat gevecht meestal verliezen.

Er wordt ons verteld dat hoewel er een beetje een overgroeide hamster overheen zit, je gewoon snel weg moet glippen. Dus doen we als hij ons een foto laat zien van een aanvallende honingdas.

Een merkwaardige ervaring: de mysteries van de rotsdas

We zien onze lodge bij enkele rotsen verschijnen en kijken uit naar een bad en een echt bed - ook al wennen we aan de kleine tenten met het beste comfort die ik in een tent heb geprobeerd.

De volgende ochtend lopen we over de houten loopbruggen rondom de lodge, en daar, op slechts 30 cm van mijn voeten, ligt een hele strook overwoekerde hamsters, die gelukkig niet de familie van de honingsdas blijken te zijn, maar een familie van rotsdassen, die de struisvogeltruc probeert: "We zijn er niet, we zijn er niet".

Onze gids vertelt ons nadrukkelijk dat de kleine harige man natuurlijk familie is van de olifant - en kan klimmen...

Al die diversiteit zorgt voor urenlang vermaak, waarbij veel fantasierijke relaties op onze gids worden getest, maar hij ontkent dat de baviaan verwant is aan de zebra, ook al klinkt het net zo logisch als de rotsdas-olifant. En wie had gedacht dat de grootste ervaring in een lodge in Serengeti, Tanzania, zo'n klein neefje en zijn lieve familie was?

Air Tanzania op Ngorongoro

We zetten koers naar een van de andere nationale parken in Tanzania. We rijden omhoog en zien dat er iets groots aan onze rechterkant is, dat zich echt ontvouwt als we landen op de meest georganiseerde camping van de reis met uitzicht op de zogenaamd grootste vulkanische krater ter wereld: Ngorongoro National Park in Tanzania.

Het vormt een meer dan 260 km2 groot natuurlijk amfitheater, dat surrealistisch en mooi is. De krater bevat ook het grootste aantal grote wilde dieren per vierkante meter van Afrika.

Taalkundigen maken ruzie over waarom het Ngorongoro wordt genoemd, omdat het een koude plek, een bergachtige plek en een groot gat kan betekenen, maar het past in alles, en op een hoogte van 2200 meter zal het zowel het fysieke als ervaringsgerichte hoogtepunt van de reis zijn. . We zitten en kletsen terwijl het avondeten suddert.

Zonder waarschuwing landt een ooievaarachtig materiaal een beetje weg - het is waarschijnlijk 1,5 meter hoog, heeft een spanwijdte van enkele meters en kijkt ons vredig aan vanuit zijn dunne, witte poten, terwijl het zijn blauwachtige verenkleed corrigeert. We hernoemen het flux naar Air Tanzania en kijken bewonderend terwijl het over de krater vliegt.

Een man roept: "Pace, pace", en een mannetjesolifant waadt rustig door het kamp en eet een stukje van de bomen. Hij leeft hier, denk ik, dus waarom zou hij niet gewoon zijn avondwandeling maken? Maar hij is groot genoeg, zoals een olifant zonder riem of een olifantengeleider.

Het verdwijnt weer, net zo snel als het verscheen, en we bevestigen elkaar, met een gekke glimlach op onze lippen, dat de geur goed genoeg was – er zat een tijdje geleden een hele aardige olifant hier middenin.

"Hakuna matata", zegt onze verder discrete gids vrolijk, wat "geen zorgen" betekent in de gekke maar vermakelijke kunsttaal Swahili. Het moet een sluwe kolonist zijn geweest die het heeft uitgevonden, denk ik. En dat is het ook, een Duitser waarschijnlijk - met als doel met alle stammen te kunnen communiceren.

Denk er eens over na om een ​​langzaam dier als de olifant ‘tempo’ te noemen. Hij moet olifanten zijn tegengekomen zoals die we een paar dagen eerder ontmoetten.

De nacht valt en we moeten slapen, maar ook al ben ik nog nooit zo dicht bij de evenaar geweest, en het is zelfs juli, het is hier echt koud - rond de 8 graden. Met al onze kleren aan, horen we de wrattenzwijnen buiten grommen terwijl we bevriezen als kleine pinguïns met olie op hun veren.

De volgende dag lopen we rond met een gewapende boswachter en ontmoeten we een vriendelijke masai die ook zijn speer bij zich heeft als hij fietst. We zien de overvloed aan wilde dieren in de krater en de mooie Rift Valley, het startpunt van de mensheid. We zijn tot de nok toe gevuld met alle ervaringen en nemen afscheid van de gids en de Zwitsers, die al beloofd hebben dat ze ons de volgende keer dat we vakantie hebben hun bergen zullen laten zien.

Maar meer willen meer, dus nu ben ik aan het nadenken hoe we een safari naar centraal of zuidelijk Afrika kunnen binnensluipen in het reisprogramma. Waarschijnlijk gaat het ooit lukken - anders word ik eerst echt verrast - en tot die tijd moeten we naar Lolland en safari spelen in het gezellige Knuthenborg.

De reis naar Tanzania - gemakkelijk uitstappen

Er zijn een aantal Deense reisbureaus die safarireizen aanbieden naar de nationale parken in Tanzania.

Het wordt aanbevolen om rechtstreeks naar de naburige luchthavens Arusha of Kilimanjaro te vliegen. Anders is de dichtstbijzijnde grote luchthaven niet de hoofdstad van Tanzania, Dar es Salaam, maar eerder Nairobi i Kenia.

Nairobi is echter niet de gezelligste stad ter wereld, dus als je het kunt vermijden, raden we het aan. Of u kunt vroeg landen en dezelfde dag de nabijgelegen grens oversteken. Vanuit Arusha en Kilimanjaro kun je rechtstreeks naar vliegen Zanzibar.

Wegen naar Tanzania zijn er veel, maar welke u ook kiest, er wachten tal van ervaringen in en buiten de nationale parken.

Mooie reis!

Hier zijn 7 fantastische ervaringen in Tanzania

• Serengeti Nationaal Park
• Kilimanjaro
• Zanzibar
• Ngorongoro-krater
• De Maasai-dorpen
• Olduvai-kloof
• Tarangire Nationaal Park