Alrø en Hjarnø: twee prachtige eilanden in de kuststreek bij Horsens

Alrø en Hjarnø: twee prachtige eilanden in de kuststreek bij Horsens is geschreven door Sara Steinitz​ Afbeeldingen: Bestemming Kustland

De prachtige eilanden voor de kust

Toen we van de veerboot stapten Eindig laag, het lukte ons maar één keer om te draaien in de haven, en als de grootste veerbootliefhebbers gingen we in de rij voor de volgende veerboot: de Hjarnø-veerboot.

Zowel de Endelave- als de Hjarnø-veerboot varen vanuit de stad met de coole naam Snaptun vlakbij Horsens, en hoewel de overtocht naar Endelave een uur duurt, lukt het je maar net om de veerbootschipper te begroeten en je kaartje te betalen voordat de veerboot van Hjarnø vijf minuten later op het eiland aanmeert.

Met uitzicht op zee naar Hjarnø en Alrø

We kwamen laat in de avond aan in Hjarnø in de dreunende duisternis, maar vonden al snel de kerk en het naastgelegen tentje.

De volgende dag bleek zelfs dat er iets van een prachtig uitzicht op zee was. Aan de horizon waren er waarschijnlijk wat zwarte wolken, en DMI waarschuwde voor wolkbreuken, maar we zetten de ja-hoed op en vertrouwden op het naar verluidt betere eilandklimaat, dat op geen enkele radar kan worden vastgelegd.

En daarom was er natuurlijk geen reden om een ​​regenbroek mee te nemen op de tractorrit rond het eiland, waar we stiekem overheen waren geslopen. Of dat dachten we tenminste niet ...

De tractorgids Carl - een meester in overvalverhalen

Vanuit onze auto 'Øjvinds' rijdend zijn we gewend aan een vlotte hommel en een flinke portie geluid, waardoor je bijvoorbeeld niet met mensen op de achterbank kunt praten. We bevonden ons dus uitstekend in de tractor waarmee Carl van de camping ons rond het eiland reed.

Met regelmatige tussenpozen stopte de tractor en Carl vertelde kleine anekdotes over de kleine eilandkerk, die als enige in Denemarken een Vikingschip als kerkschip heeft, over de vele huizen gebouwd van keien en over de transformatie van het eiland van visserseiland. naar landbouw- en forenzeneiland.

Carl vertelde ook overvalverhalen over "degenen daarginds" van het naburige eiland Alrø, die een aantal dieven waren van de slechtste rang. 'Probeer eens te vragen waar ze hun porselein vandaan hebben gehaald,' lachte Carl met een knipoog.

De lucht fungeerde als dramatische achtergrond voor ons kleine ochtenduitje toen de kleur veranderde van lichtgrijs naar roetzwart met een rode gloed aan de horizon. Het zag eruit als een zonsondergang, en een vrouw met vogelkennis, die ook op de tractor zat, zei dat de vogels avondtrillers begonnen te zingen - wat een andere uitdaging leek te zijn voor ornitholoog Sarah, die al moeite heeft om hun dagmelodieën te leren.

Toen de rit op de tractor ten einde liep, begon het hevig en dicht te regenen, een donderend onweer nam toe en de bliksem flitste aan de horizon. Dus we waren wat opgewonden over de volgende activiteit: zeilen met de fietsveer naar Alrø.

In de zomer vaart de kleine veerboot met plaats voor ongeveer 15 personen en fietsen tussen Hjarnø en Alrø, en je kunt je de zomerse idylle met fietsen, zeilen en zonneschijn duidelijk voorstellen.

We stonden echter in donderend onweer en regen. "Maar er gebeurt zelden iets", zei de optimistische schipper, dus we zetten weer de ja-hoed op en nu ook regenjassen. En dan moesten we natuurlijk naar Alrø, wat overigens ook voor ons een beetje een bonuseiland was, want het hoort eigenlijk niet bij eilandpas, waar we anders achteraf rondreizen.

Neem de bus van Kopenhagen naar Aarhus - bekijk hier het aanbod

Alrø: wanneer 5 taartjes beter zijn dan 1

Gelukkig bereikte de kleine fietsveer Alrø, en hoewel het weer ons moeilijk maakte om aan te meren, is het ons gelukt en we vonden al snel een schuilplaats in het café van het eiland, waar gigantische taartjes van ongeveer 400 gram per stuk worden geserveerd.

Een eerbetoon aan de muur onthult dat Jens het record heeft voor het eten van 5 taartjes, wat volkomen onbegrijpelijk leek omdat we er amper één naar beneden konden persen. Maar als je op een dag langs Alrø komt, zullen we je alleen maar aanmoedigen om de uitdaging aan te gaan ...

Het dagelijkse leven op Hjarnø

Vanaf Alrø en terug op Hjarnø was de storm gekalmeerd en we liepen door het stadje om Mathilde en Hermann te ontmoeten. Mathilde was opgegroeid op het eiland, was op reis naar Kopenhagen om te studeren en was onlangs teruggekeerd met haar vriend en kind. En een paar dagen voordat we kwamen opdagen, was er weer een kleine nieuwe aangekomen voor de familie.

We waren daarom constant onder de indruk dat het kleine gezin ons op de een of andere manier kon ontmoeten, maar de winst leek op zijn hoogtepunt te zijn.

We konden ons in veel opzichten identificeren met Mathilde, die een masterdiploma economie behaalde aan de Universiteit van Kopenhagen en daarom een ​​beetje vroeg naar de klassieke academische zorgen: "Hoe zit het met banen?" Maar met 25 veerboten per dag, 20 minuten meer Horsens en toegang tot de hele driehoekige arbeidsmarkt, dat was niet de grootste zorg voor Mathilde.

“Ook al woon ik op een eiland, ik heb er kortere dan degenen die uit Aarhus komen. Toen ik in Kopenhagen woonde, moest ik eigenlijk langer pendelen dan nu, ”legde ze ons uit.

Hermann en Mathilde waren slechts een van de negen jonge gezinnen van het eiland, en dat zijn er nog steeds verrassend veel vergeleken met wat we anders hebben meegemaakt op Hjarnø en Alrø.

Hjarnø - een eiland met melktanden

We ontmoetten ook Søren en Janne, die konden zien dat nu "10% van de eilandbevolking melktanden heeft".

Ze hadden zich een aantal jaren geleden zelf op het eiland gevestigd, toen ze aanvankelijk een vakantiehuis op het eiland hadden geleend en opeens nergens anders konden zien wonen. Later waren er kinderen aangekomen, en de veiligheid en saamhorigheid van het eiland vormden, net als die van Hermann en Mathilde, een belangrijk onderdeel van het eilandleven van het gezin.

"We zien de kinderen van 10-18 in het weekend niet", zei Søren. 'Daar lopen ze buiten rond.' Søren en Janne maakten zich er echter geen zorgen over, aangezien iedereen op Hjarnø de kinderen van het hele eiland in de gaten houdt.

Misschien is het de nabijheid van het eiland tot de op acht na grootste stad van Denemarken, Horsens, die meer jonge gezinnen heeft aangetrokken. Mathilde dacht tenminste: "je bent afgesneden, maar je zit er nog middenin". Want alleen omdat je op een eiland woont, hoef je niet alles op te geven wat de grote stad te bieden heeft.

Søren had daarom ook het initiatief genomen om ervoor te zorgen dat lezingen van de Universiteit van Aarhus rechtstreeks in het gemeentehuis werden gestreamd, zodat de bewoners van Hjarnø konden volgen en op de hoogte konden worden gehouden.

De mensen van Hjarnø verslaan ons over het algemeen als mensen die het beste van twee werelden willen. De rust en het samenzijn van een klein eilandje met zo'n 100 mensen, maar toch ook de mogelijkheid om je vingers er bij neer te strijken koffie met melk in minder dan een half uur in een grote stad.

Op deze manier konden we wakker worden met zonsopgang in Øjvind, dat geparkeerd stond aan een van de rustige, mooie stranden van Hjarnø, en na een korte tocht met de veerboot reden we rond over grote wegen door de Jutlandse steden. En terwijl Øjvind naar het volgende eiland strompelde, dachten we dat het mogelijk zou zijn om er een beetje van allemaal tegelijk te krijgen.

Lees hier meer over Kystlandet

Goede reis naar Hjarnø en Alrø!

Hoe bereik je Hjarnø en Alrø?

• De autoveerboot M / F Hjarnø tussen Snaptun door Horsensfjord en Hjarnø
• De fietsveerboot van Hjarnø naar het naburige eiland Alrø