Reis naar de Faeröer: de eilanden rondom in een rolstoel

Reis naar de Faeröer: de eilanden rondom in een rolstoel is geschreven door Anna le Dous.

Licht aan het einde van een Faeröer tunnel - De Faeröer rond in een rolstoel

Kan er überhaupt een ervaar de Faeröer in een rolstoel? De koplampen van de tegemoetkomende auto zijn in de verte te zien, en we moeten mooi opzij rijden en op een parkeerplaats parkeren zodat deze kan passeren. Er is maar één spoor in de tunnel naar het langgerekte eiland, Kalsoy, waar we naartoe gaan om de zeehondenvrouw te zien.

De legende van de zeehondenvrouw vertelt over golven die de zeehonden op het strand van Driekoningen aanspoelen. Ze veranderen in mensen en verdwijnen in een gigantische grot om te feesten om zich bij zonsopgang weer aan te kleden en naar zee te gaan. 

We hebben geluk. Een plotselinge weersverandering en de zon schijnt vanuit een blauwe lucht als we uit de donkere tunnel komen. Het stelt ons in staat om meteen aan de slag te gaan havet, waar het standbeeld van de zeehondenvrouw staat. Bij ruw weer moest ze van bovenaf worden genoten. Het felle licht geeft ons veel mooiere foto's van het beeld, dat doet denken aan de Kleine Zeemeermin, dan we twee uur eerder zouden hebben gekregen.

Op de Faeröer kun je binnen een paar uur alle weersomstandigheden ervaren. De natuur speelt de absolute hoofdrol. Als het weer niet wil, zijn er dingen die niet kunnen. Want hoewel er veel enkelsporige tunnels zijn, zijn er verschillende eilanden die alleen per veerverbinding met elkaar verbonden zijn. Als je naar deze eilanden wilt, is het verstandig om eerst de weersvoorspelling te checken - tenminste voor het geval je ook nog een keer terug wilt…

In een rolstoel op de Faeröer aankomen is een uitdaging

De afhankelijkheid van het kennen van de zeilplannen wordt al snel geleerd om mee te leven toen we, net als wij, de eerste tien dagen op het eiland Sandoy verbleven, waar elke twee uur een veerboot naartoe gaat.

De overtocht duurt 40 minuten en je vaart langs het lange smalle eiland, Hestur, waar de veerboot aanmeert als er iemand in- of uitstapt. Een tochtje met de veerboot waar je tijd kunt besteden aan het spotten van papegaaiduikers, terwijl je ondertussen geniet van koffie of cacao uit de automaat.

Al de eerste zeiltocht op onze reis naar de Faeröer - de oversteek naar Sandoy - werd een uitdaging. Ik werd overgehaald om tijdens de overtocht de lift te nemen in plaats van op het autodek te zitten. Het ging goed - in ieder geval op weg naar boven. Maar toen de veerboot landde bij de meest noordelijke nederzetting van Skopun, was het plan om dezelfde lift weer naar beneden te nemen die we hadden bedacht. 

"De lift zit vast", zei de vriendelijke bemanningslid nadat hij verschillende keren op de knop had gedrukt in een poging de lift op te roepen. Nu was goed advies duur.

'Hoe kom ik nu van de veerboot?' "En hoe komt mijn elektrische rolstoel van 150 kg naar beneden?", Vroeg ik de nerveuze man, die duidelijk de ernst van de zaak nog niet had ingezien. In de rust en waarschijnlijk een beetje naïef hoopte ik dat Skopun - een stad met zowel een filetfabriek als een zalmkwekerij - ook een XNUMX-uurs regeling had voor liftherstellers ...

Zoals ik al duizenden keren eerder heb meegemaakt, stonden plotseling vijf volwassen mannen naast me en zeiden: "We tillen hem de trap af - het is geen probleem." Er waren onmiddellijk geen andere oplossingen, tenzij ik de komende dagen in een pendeldienst heen en weer wilde varen tussen Skopun en Gamlarætt.

Mijn helper tilde me uit de rolstoel en droeg me de lange, steile en smalle scheepstrappen af, terwijl ik vreesde voor mijn rolstoel - dat zijn mijn armen en benen - die werd overgelaten aan de vijf zelfverzekerde mannen, die waarschijnlijk een verrassing zouden krijgen , zodra ze de taak op zich namen. Nu had de bemanning de vrije hand om een ​​strategie uit te stippelen voor hoe ze de rolstoel naar beneden zouden slepen. 

Zoals ik had verwacht, moesten ze opgeven met de rolstoel de trap af te slepen. Gelukkig was een van de bemanningsleden op het inventieve idee gekomen om met een kraan de rolstoel aan de buitenkant van het schip te hijsen. Het kwam naar beneden en in goede staat. Waar een wil is, is een kraan! Ik was nu klaar om de Faeröer in een rolstoel serieus te ervaren.

Tijdens een lokaal bezoek aan de Faeröer

Toen we de volgende dag naar Thorshavn gingen, koos ik ervoor om op het autodek te blijven. We gingen naar Thorshavn om deel te nemen aan Ólavsøka, de nationale feestdag van de Faeröer.

De stad was vol met mensen die kleurrijke klederdrachten droegen, en als je niet beter wist, zou je denken dat de hele Faeröer zich in Thorshavn had verzameld. De festiviteiten begonnen met optochten door de straten, gevolgd door toespraken en kaproning. 

Ólavsøka is een evenement dat de lokale bevolking en bezoekers samenbrengt. Tijdens de festiviteiten begroeten de lokale bevolking vrienden en kennissen uit andere dorpen die ze lange tijd niet hebben gezien. Als toerist voel je de vreugde en de goede sfeer, maar alleen omdat je geen klederdracht draagt, voel je je een soort toeschouwer van de festiviteiten. 

Dat deed ik tenminste, totdat een man in een elektrische rolstoel me midden op een kruispunt tegenhield. 'Hoi Anna,' zei hij. Ik dacht er als een gek aan hoe ik hem moest kennen, maar dacht dat ik moest toegeven dat ik niet wist wie hij was.

Hij liep voor me uit: "Jij kent mij niet, maar ik ken jou." Uhh, ik was in de war. De man was Faeröers en ik was nog nooit op de Faeröer geweest. Hoe moet hij mij kennen?

Hij legde uit dat hij een maand eerder was opgenomen in het ziekenhuis in Hornbæk in Noord-Zeeland, waar een heel speciale afdeling is voor ruggenmergletsel. En daar had hij me mijn lezing "De wereld rond in een rolstoel" horen geven. Ja, hij had gelijk - ik was het. Het werd goed onthouden.

Faeröers staan ​​bekend om hun vriendelijke karakter en gastvrijheid. Direct na zijn uitleg en de inleidende presentatie van mij, hem, mijn reisgenoot en zijn vrouw, wisselden we telefoonnummers uit en hij vroeg of we wilden dineren bij hun huis in Vestmanna, gelegen aan de noordwestkust van het hoofdeiland van Streymoy. We hadden het, want het beste van reizen is wanneer je wordt uitgenodigd in een privéwoning, en vooral in een Faeröers huis.

Onder de huid van de Faeröerse cultuur

Tijdens onze reis naar de Faeröer hebben we Vestmanna twee keer bezocht; ooit om walvissen te eten, die van oudsher een belangrijk onderdeel vormen van het Faeröerse dieet. Het wordt zowel gedroogd als tussendoortje gegeten als gekookt voor een maaltijd geserveerd met aardappelen en jus. Bovendien wordt Linie Aquavit dronken met ramshoorn. 

Ram is een typisch souvenir uit de Faeröer. We kochten er een in Tjørnuvik, een klein dorpje omgeven door hoge bergen. De smalle weg loopt steil omhoog en is niet voor mensen met hoogtevrees.

Aan de horizon kun je een glimp opvangen van Risin en Kellingin, 'The Giant and the Bitch', twee machtige stenen pilaren. Maar als je spontaan geroosterd lamsvlees wilt vermijden voor het avondeten, moet je als automobilist waakzaam zijn en de weg in de gaten houden in plaats van stenen pilaren te zoeken. Zoals op zoveel plaatsen op de Faeröer, kun je nooit voorspellen wanneer een schaap zal springen.

In Tjørnuvik werden we ontvangen door Karen-Marie, die ons uitnodigde voor heerlijke zelfgemaakte rabarberpap buiten haar kleine winkel, waar ze zat te breien, terwijl ze de gasten die haar pap proefden levendig vermaakte. Een verkooptruc die leek te werken, want niemand durfde verder te gaan zonder op zijn minst een ramshoorn te kopen in haar souvenirwinkel. 

Vind hier vluchten naar de Faeröer

Slecht weer veranderde onze reis naar de Faeröer

Dicht bij Tjørnuvik ligt de stad Saksun. Het dorp is ongelooflijk mooi aan het einde van een smal fjord met aan weerszijden hoge bergen. We hebben dit dorp twee keer bezocht. Tweede keer met Maria, die naar de Faeröer was gevlogen en de afgelopen vijf dagen bij ons had doorgebracht voordat ze de reis per schip naar IJsland voortzette.

Samen gingen we naar een concert in de stad Klaksvik, de op een na grootste stad van de Faeröer. We waren van plan om naar het eiland Mykines te gaan, dat naar verluidt rijk is aan vogels. Maar we moesten onze plannen veranderen vanwege een plotselinge storm en zeilden in plaats daarvan naar het meest zuidelijke eiland, Suduroy. Hier zijn we rondgereden en genoten van het uitzicht vanuit de auto, waar we veilig in de shelter konden zitten. 

Hevige stormen, hevige regenval, een muur van mist en hagel in de zomer zijn niet ongewoon op de Faeröer. Maar als je bereid bent de frisse lucht op te snuiven en de schakeringen van de kleuren te zien, zijn de Faeröer eilanden oneindig mooi, ongeacht het weer.

Is de geest afgestemd om kansen te zien in plaats van obstakels. En als je klaar bent om je in het onbekende en onverwachte te storten, dan ben je ook klaar om de vele lange tunnels in te rijden, alleen uit nieuwsgierigheid naar wat een prachtig uitzicht aan de andere kant te wachten staat. Gedreven door nieuwsgierigheid om het licht aan het einde van de tunnel te zien.

Goede reis naar Faeröer In een rolstoel of niet.

Uit hoeveel eilanden bestaan ​​de Faeröer?

• Bordoy
• fugloy
• Eysturoy
• Paard
• Kalsoy
• Colt rit
• Kunoy
• Kleine Dimun
• Mykines
• Nolsoy
• Sandoy
• Skúvoy
• Geweldig dimmen
• Streymoy
• Suðurov
• Svinoy
• Vágar
• Vidoy
• De Faeröer bestaan ​​in totaal uit 18 eilanden

---

Wist je dat: Dit zijn de 7 steden in Europa met de meeste zonuren

7: Nice in Frankrijk – 342 uur/maand
6: Valencia in Spanje – 343 uur/maand
Ontvang meteen de nummers 1-5 door u aan te melden voor de nieuwsbrief en kijk in de welkomstmail:

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief en ontvang een gratis e-book, reistips voor jouw favoriete bestemmingen & win reisprijzen

De nieuwsbrief wordt meerdere keren per maand verstuurd. Zie onze gegevensbeleid hier.

Laat dit veld leeg als je mens bent: