Noorwegen: gek op Vikingland

Noorwegen: gek op Vikingland is geschreven door Jacob Gowland Jørgensen

Met de veerboot naar Oslo

Oké, toegegeven - het is verdomd een geluk dat de zon doorschiet met 26 ° C in de schaduw, de dag dat de Oslo-veerboot ons en de vierwielige veerboot midden in Oslo uitspuugt.

We lopen de leuke stad in, bezoeken het goed bereisde museum, het Kon-Tiki Museum, en moeten de schaduw in terwijl we Vigelandsparken bezoeken met al zijn kruipende en fotovriendelijke sculpturen. Omdat we zweten.

Het is een beetje surrealistisch, want deze reis is al meerdere keren geannuleerd vanwege het slechte weer hier in Noorwegen. Maar Thor en zijn donderhamer zijn blijkbaar naar Mallorca gegaan, en we genieten ervan.

Het verhaal begint een paar jaar eerder, waar ik zit met het nieuwe nummer van het reismagazine Globen in de hand. Een enthousiaste reiziger vertelt over een korte reis en laat foto's zien van de Sognefjord, en het herinnert me eraan dat ik daarheen moet. Het is daarboven ook.

Maar als iemand die niet is gebouwd voor het Scandinavische klimaat, doet het me pijn om vakantie te moeten vieren bij 8 ° C en regen, want het was net die julidag een paar jaar geleden, toen we hadden besloten dat we moesten rijden daarboven. Dus de auto werd omgedraaid en reed in plaats daarvan naar het zuiden.

Het jaar daarop gaven we het op voorhand op en vlogen we naar Spitsbergen, want als het koud zou zijn, kunnen we er net zo goed een Arctische ervaring uit halen.

Maar na een fantastische roadtrip door Zuid-Amerika besloten we dat het kleine gezin mee moest gaan Noorwegen in juli 2013, en toen moest het verdragen of barsten. Ja, ik ben waarschijnlijk zelfs zo ver gegaan dat ik mijn favoriete haatuitdrukking uitte: "Het is niet het weer, het is verkeerd, het zijn de kleding", want nu wilde ik zien wat Noorwegen werkelijk is.

Om bij de beslissing te blijven, boekten en betaalden we half juli snel een hut aan de binnenkant van de Sognefjord - midden in het botergat.

In de categorie 'goede reisbeslissingen' staat deze beslissing vrij hoog op de lijst.

De tuin van het paard

We rijden Oslo uit, en deze eerste dag zien we precies twee wolken terwijl we kilometers in de auto eten. We zijn op weg naar de stad Kaupanger aan de Sognefjord en rijden door groene valleien om onze hut Hestehagen te vinden.

Ja, als je een kleine taalnerd bent, is er veel plezier te vinden in de Noorse taal - die mijn vrienden 'olie Deens' noemen, maar het is waarschijnlijk niet zo politiek correct ...

We vinden de boerderij, die is gelegen met uitzicht over de Sognefjord, en onze gastvrouw Ingebjörg leidt ons naar een leuk oud huisje. Gelukkig blijkt dat de 'kin' een tuin is, waardoor we niet in de paardenstal hoeven te wonen.

We pakken al het eten uit - we wilden niet dat het hele reisbudget opgegeten zou worden door de Noorse supermarktprijzen - en vallen in het fjordenritme. We grillen, baden en hebben plezier, en de kinderen vinden meteen een paar andere kinderen om mee te spelen. Vrede.

Na een paar dagen zijn we klaar om de directe omgeving te veroveren. De Lustrafjord ligt een paar kilometer verderop en de staafkerk van Urnes ligt aan de andere kant van de fjord. Na een zeer pittoreske rit - en een van de talloze kleine boottochten tijdens deze reis - komen we aan bij de kerk. Het heeft naar verluidt stijl toegevoegd aan veel van de andere Noorse houten kerken uit die tijd.

De zon schijnt en terwijl we de Vikingkerk en de omgeving bewonderen, lachen we de grootste frambozen die ik ooit heb gezien. Ze zijn beslist gigantisch, en het blijkt dat het fjordengebied de boomgaard van Noorwegen is, deels omdat de hoogste temperaturen in het land hier zijn. Ik vind het leuk.

Later bezoeken we ook de staafkerken in Kaupanger en Borgund, die net op de route verschijnen. De kinderen zijn behoorlijk in beslag genomen door de vele dieren die te vinden zijn in het houtsnijwerk in de kerken, en als de jongste man had kunnen geven high five voor een houten kerk zouden de staafkerken er zeker een hebben gehad vanwege de vele drakengravures.

Omdat er iets is aan het zien van kerken terwijl er draken op zitten.

Bij sneeuw en zon moet de toerist erop uit - naar de Sognefjord

De echtgenoot van Ingebjörg vertelt ons dat het gebied rond de Sognefjorden het land van records is: de Sognefjorden is 's werelds langste fjord, Galdhøpiggen is het hoogste punt van Noord-Europa en de Jostedals-gletsjer is de grootste van het vasteland van Noorwegen. En in alle bescheidenheid vindt hij zijn zelfgemaakte appelsap ook best lekker, voor Noorwegen tenminste... Of voor het dorp in ieder geval.

In korte broeken en fleecetruien gaan we naar een wandelvriendelijke tak van de enorme gletsjer, en Nigaardsbræen ligt precies in de ogen van ons allemaal.

Het gebied is spectaculair en relatief gemakkelijk om rond te lopen, en de kinderen spelen met ijsblokjes in de zon en beklimmen trots de rotsen. Er is de mogelijkheid om elk half uur een gletsjerwandeling te maken, gewoon met ijzeren spikes onder de schoenen die je nu draagt, dus dat doen we en krijgen een ervaring.

Het werkt, het is veilig en het is verbluffend.

Hoog op Route 55 en de Geirangerfjord

Mijn enige turbobooking van huis was naar de veerboot van Hellesylt naar Geiranger, omdat de Geirangerfjord een heel mooie fjord zou zijn. Zelfs voor Noorwegen. Dit is waar de cruiseschepen binnen varen, en we moesten opstaan ​​en het ervaren. En het was ook geweldig.

In de fjord springen de enorme rotsen aan beide kanten uit het water, en zelfs grote schepen lijken klein in de nevel, terwijl de vele watervallen constant zoet water in het fjord gieten.

De winnaar van vandaag was echter de Sognefjellsvegen, die door de hoogste bergpas van Noorwegen loopt en deel uitmaakt van de vele schilderachtige routes in het toeristvriendelijke bergland.

De weg via Lom was de enige weg terug naar de hut vanuit Geiranger, en wat voor een weg!

Pittoreske natuur in Noorwegen

Het was moeilijk om mijn vingers van de camera te houden die daar vrolijk uit klikte en we stopten vaak. Zowel omdat we er op uit moesten en de sandalen in de prachtige natuur moesten doen, maar ook omdat je een beetje gek kon worden van de vele bochten op de weg.

De lucht was fris en helder, en de rust drong binnen. De met sneeuw bedekte bergen lagen idyllisch achter meren en kliffen, en de uitzichten waren 360 ° rondom fenomenaal. Het duurde een eeuwigheid om terug te komen in de hut en we waren best lang toen we eindelijk aankwamen.

De reis naar het centrum van de aarde

De helft van de meer dan 200 km van Sogndal naar Bergen is in tunnels; onder andere 's werelds langste, dat is een duivel van 24 km, waar je het gevoel hebt dat je het binnenste van de aarde binnenrolt.

Spannend en erg leuk met een recht pad als je in een week tienduizenden haarspeldbochten hebt gemaakt, maar ook licht claustrofobisch. Gelukkig rolde de auto ons rechtdoor naar de andere kant, waar toen de volgende tunnel verscheen ...

We zagen het gezellige Bergen met zijn vele toeristen en reden via de oude Vikingweg langs de kust en een paar veerboten naar het mooie Stavanger. Hier lag een perfect Bed & Breakfast, dat was onze laatste nacht voordat we terug moesten zeilen Denemarken.

Het weer was nu weer volkomen normaal, en we kregen zowel een beetje motregen als een klein scheurtje tijdens de zeiltocht naar Hirtshals.

Vroeg in de ochtend reden we naar de brede stranden van Tversted op weg naar Skagen. In de ochtendzon gingen we wandelen, terwijl de kinderen tekeningen maakten in het zand, en de wind ons een koele laatste groet blies vanuit het bergland in het noorden.

Het was een goede reis naar Noorwegen. Echt een goede reis. En nu zou dat kunnen road trip in Denemarken beginnen.

Goede reis naar Noorwegen.