San Cristóbal naar Zanzibar: Mijn 5 beste reiservaringen

San Cristóbal naar Zanzibar: Mijn 5 beste reiservaringen is geschreven door Trine Søgaard

De beste bestemmingen – van San Cristóbal tot Zanzibar

Er wordt mij wel eens gevraagd wat de beste bestemming is die ik heb bezocht. Het zet een vlaag van gedachten op gang, omdat ik gaandeweg een paar uithoeken van de wereld heb ervaren, en dat maakt het moeilijk om te kiezen.

Dit zijn de vijf beste plaatsen die ik heb bezocht en waar ik niet meer naar terug wil.

San Cristobal, Mexico

De lange busrit naar de stad San Cristóbal i Mexico voert ons letterlijk boven de wolken langs bochtige wegen. Het blijkt het allemaal waard te zijn, en terwijl de frisse berglucht onze gezichten raakt, is de collectieve bewegingsziekte onmiddellijk genezen.

We zijn net aangekomen in San Cristóbal, gelegen op meer dan 2000 meter hoogte in het Sierra Madre gebergte in de Mexicaanse staat Chiapas. Hier vormt het koele weer een stimulerend contrast met het tropische klimaat van het land.

San Cristóbal is opgericht door de Spanjaarden veroveraar, wiens relikwieën in grote stijl voortleven in de charmante architectuur tot op de dag van vandaag. Hier is een wandeling door de smalle straatjes een belevenis op zich.

De Mexicaanse liefde voor kleuren drukt zijn persoonlijke stempel op San Cristóbal, een voormalige koloniale stad: Colours. Overal. Een stad geschilderd als een regenboog. Wauw. Een fascinerend en ietwat surrealistisch gezicht voor een Scandinaviër zoals ik.

Maar ik begrijp meteen waarom met name San Cristóbal in de loop van de tijd zo'n enorme aantrekkingskracht op reizigers heeft gehad. Deze lage en levendige gebouwen vormen het raamwerk van de sociale ruimte van de stad, waar kleine winkeltjes naast elkaar langs de straten liggen.

Hier verkopen de Maya-indianen fijngeweven kleding, keramiek en stof, waar je je onderhandelingsvaardigheden echt kunt uitdagen. Of geniet van een middagje bij Café Carajillo, dat vooral bekend staat om zijn voortreffelijke koffie.

De omgeving van San Cristóbal is minstens zo boeiend als de stad zelf en zeker het ontdekken waard. Een dagje weg is Palenque - een Maya-ruïne in de tropische jungle.

Met zijn hiërogliefen en mysterieuze tempels staat Palenque al jaren op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is de moeite waard om te zien. Controleren.

Maar als je meer van snelheid houdt dan van geschiedenis - of gewoon een goede combinatie zoals ikzelf - dan ligt een boottocht op Sumidero Canyon voor de hand. De brede rivier kronkelt tussen 1000 meter hoge rotswanden en je kunt vanaf de boot krokodillen en vogels spotten.

Al met al is San Cristóbal een fantastische stad die ik alleen maar kan aanbevelen.

Steenstad, Zanzibar

"Mzungu!" roept het Afrikaanse jongetje terwijl hij naar mij wijst en giechelend door de deur van zijn moeders winkel verdwijnt. Na bijna vier maanden verder Zanzibar in Tanzania vat ik het niet meer persoonlijk op dat de lokale bevolking me nog steeds noemt de witte ondanks mijn geleidelijk behoorlijk gebruinde huid.

Integendeel, het roept een glimlach op, want ik ben erg verliefd geworden op dit eiland en niet in de laatste plaats op de kleine hoofdstad Stone Town. De oude stad is een wirwar van smalle straatjes die in en uit elkaar slingeren en samen het labyrint vormen waar ik zo vaak in verdwaald ben.

De architectuur van de stad is een smeltkroes van prachtige Angelsaksische, Arabische en Indiase stijlen, die het verhaal vertellen van de veranderende heerschappijen van het eiland.

Hoewel de kalender lente zegt, kan het tropische klimaat op sommige dagen verstikkend heet aanvoelen. Het bepaalt een traag tempo voor de bevolking van de kustplaats. Pole paal zeggen ze als iemand ongeduldig wordt. Doe het rustig aan.

Als de zon langzaam in de azuurblauwe oceaan verdwijnt, daalt de temperatuur iets en wordt het draaglijk. De geur van vers gebakken brood, gegrilde vis en groenten begint zich langzaam te verspreiden vanaf Forodhani Food Market.

Dit grote eetmekka aan de kade is een culinaire ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking en bezoekers die 's avonds lachend genieten van de maaltijd op wiebelige plastic stoelen. Op dit moment kan ik me het bloedige verleden van de stad moeilijk voorstellen.

Vele jaren geleden was Stone Town namelijk het verzamelpunt voor het grootste deel van de slavenhandel in de wereld. Een rondleiding door de Angelican Cathedral geeft een bescheiden inkijkje in deze schrijnende geschiedenis, waar grafische afbeeldingen en bewaard gebleven slavenkamers in de crypte een ervaring zijn voor niet zo delicate mensen.

Wanneer de hitte en de hectiek van de stad te overweldigend worden, kun je 6 km varen naar het kleine eiland Changuu, dat ook wel Prison Island - 'Prison Island' wordt genoemd.

Het eiland is omgeven door een kristalheldere zee, en de gevangenisruïnes die ooit rebellenslaven huisvestten staan ​​er nog steeds. Maar wat dit bezoek volgens mij het meest bijzonder maakt, zijn de eilandbewoners - de honderdjarige reuzenschildpadden die lui tussen de bezoekers ronddwalen.

Xi'an, China

Na anderhalve week in de chaotische omgeving van Beijing te hebben doorgebracht, is de treinreis weg van de stad een broodnodige rust. Met iets meer dan 300 km/u vliegt de moderne hogesnelheidstrein door de vlakke velden naar binnen Kina.

Het lijkt vreemd betoverend voor de passagiers van de trein, terwijl ze stilletjes het lege landschap observeren. Vijf uur later stappen we uit bij het perron in Xi'an, en de realiteit slaat weer toe.

Met een bevolking van bijna 12 miljoen is deze stad ook overal dicht opeengepakt met mensen en zwaar verkeer. Maar ik merk het meteen. In tegenstelling tot Peking lijkt de lucht helder en de geur van uitlaatgassen is bijna niet aanwezig.

Op weg naar ons hotel brengt de bus ons door de stad, waar moderne hoogbouw het raamwerk vormt van het prachtige stadscentrum van Xi'an - een wirwar van smalle straatjes gedomineerd door de traditionele grijze bakstenen muren, rode huisdeuren en open deuren. parkgebieden, waar de lokale bevolking Thaise chi beoefent op de grasvelden. De wijk is omgeven door Chengqiang, de oude en goed bewaarde stadsmuur, die we later verkozen te verkennen op gehuurde tandemfietsen.

Xi'an is niet alleen de voormalige hoofdstad van China, maar ook het startpunt van de zijderoute - de oude handelsroute die Azië en Europa met elkaar verbond. Kooplieden maakten hier een bedevaart vanuit de Arabische landen en vestigden zich in wat tegenwoordig bekend staat als Muslim Street.

We lopen moeizaam door dezelfde straat die ruikt naar gegrild lamsvlees en gebakken dumplings. De culinaire botsing van Chinese smaakvariaties en Arabische kruiden zorgen samen voor een unieke eetervaring die ik me herinner als een van mijn beste in China.

Hoewel de gebieden rond Xi'an een prachtig berglandschap bieden, kozen we ervoor om de bus te nemen naar de beroemdste attractie van de stad: de Terracotta Warriors. Ondanks het feit dat de plaats een beetje toeristisch uitstraalde, was het toch behoorlijk indrukwekkend om de meer dan 8000 beelden te zien die het mausoleum van keizer Qin Shihuang eeuwenlang hebben bewaakt.

Byron Bay, Australië

Net als backpacken Australiërs oostkust, liet ik mezelf vaak horen dat deze kleine badplaats een plek was waar ik naar uit zou kijken om met mijn vrienden te bezoeken. Maar toen de bus ons in de hoofdstraat afzette, was ik op het eerste gezicht een beetje in de war.

Byron Bay is noch prachtig noch bijzonder samenhangend als het gaat om architectuur, en de stad heeft duidelijke verkeersproblemen. Ik kon de fascinatie maar moeilijk begrijpen. Maar ik moest snel met andere gedachten komen.

Byron Bay is geen stad waar je naartoe reist om te zien, maar eerder om te voelen. Na slechts een paar uur doet het uiterlijk van de schuur er niet meer toe, want onder de oppervlakte smeult een verlangen naar het vervlogen, vredige leven van het hippietijdperk - en het is besmettelijk.

In de loop van de tijd is de stad een verzamelpunt geworden voor moderne rebellen, die in opstand tegen "8 tot 16 leven" van over de hele wereld zijn gereisd om deze relaxte levensstijl te ervaren.

Hier bloeit creativiteit duidelijk en ontvouwt zich als kunstwinkels, kleurrijke graffiti rond de stad, straatmuziek en niet in de laatste plaats alternatieve kledingkeuzes onder de lokale bevolking en bezoekers.

In de loop van de dagen huurden we een surfplank en droegen we samen de zware plank naar Clarke's Beach. De stad mondt uit in een baai, en dit deel van het strand is slechts een van de vele plaatsen waar de omstandigheden het duidelijk maken om je surfvaardigheden te testen in de donkerblauwe zee.

Later die avond liepen we de weg op naar de vuurtoren van Cape Byron om de zonsondergang te bekijken. De vuurtoren is gelegen op een bergtop, van waaruit u een indrukwekkend uitzicht heeft over de stad, het landschap en havet is de wandeling waard.

Als je een kronkelend pad achter de toren volgt en een landtong op, zie je ook de markering die het meest oostelijke punt van Australië markeert.

Na Australië kwam ik aan Nieuw Zeeland, dat ook een fantastische reisbestemming is - ook als individuele reiziger.

Riquewihr, Frankrijk

Sommige van mijn vrienden zullen mij waarschijnlijk een francofiel noemen, want mijn liefde voor dit land zal nooit eindigen. Het eten, de wijn, de muziek, het platteland, de levensstijl - er is gewoon iets met Frankrijk. Daarom is het waarschijnlijk niet zo mysterieus dat mijn laatste bestemming in het noordoosten van de Elzas ligt.

Niet ver van de grens met Duitsland ligt het kleine middeleeuwse stadje Riquewihr, met een bescheiden bevolking van 1300 inwoners. Als ik voor het eerst door de stadspoort naar binnen ga, twijfel ik er niet aan waarom de plek zo speciaal is.

De geplaveide hoofdstraat is omgeven door kleurrijke vakwerkhuizen, waar even kleurrijke bloemen onder de houten ramen uit de balkonbakken lopen.

Een klein doolhof van smalle steegjes, allemaal ingericht in dezelfde stijl, leidt weg van de hoofdstraat, wachtend om ontdekt te worden door de bezoekers. De romantische en goed bewaard gebleven omgeving van de stad is adembenemend en geeft een onwerkelijk gevoel alsof je in iets bent gestapt dat doet denken aan een avontuur.

Terwijl de duisternis in de avond valt, trekken mensen massaal naar de eetgelegenheden van de stad. Ondanks zijn grootte herbergt Riquewihr een aantal voortreffelijke restaurants waar De gastronomische tafel's keuken is zelfs bekroond met een Michelinster en is een bezoek waard voor de fijnproevers.

Riquewihr is omgeven door heuvelachtig landschap en groene wijngaarden, waardoor een simpele rit door de omgeving een hele attractie is. De idyllische totaalindruk komt niet als een verrassing dat de stad op de lijst van mooiste steden van Frankrijk staat. En het is ook iets heel bijzonders.

Bali, een plastic paradijs

Mijn indruk van Bali in Indonesië is zeker niet slecht, en toch is het wereldberoemde eiland geland als de bestemming waar ik niet naar terug hoef.

Als ik vertel over mijn reis, luisteren mensen intens en reageren ze dat het klinkt als een geweldige ervaring, en dat was het ook. Het is iets heel bijzonders om 's ochtends te drinken op een houten veranda met uitzicht op de jungle en vulkanen die langzaam verschijnen als het ochtendijs verdwijnt.

Het is verbazingwekkend om de warmwaterbronnen van het eiland, de heilige watertempels en het rustige bestaan ​​van de Balinezen te ervaren, waar alle klusjes als rituelen worden uitgevoerd. De zonsondergang boven de natte rijstvelden van Ubud, waar hemel en aarde in dezelfde vurige rode kleuren staan, is adembenemend.

Alles lijkt hier zen. Maar de realiteit raakt me ook vrij snel, omdat één ding in het bijzonder onmogelijk te negeren is. Bali is het slachtoffer van de wereldwijde massaproductie van afval en plastic die letterlijk overal naartoe stroomt.

Bij het rijden over landweggetjes met kuilen zijn de kleine stroompjes onder de bruggen bijna verstopt met plastic. Als je door de steden loopt, zit er plastic in de goten. Maar bovenal zijn het de zeeën rond het eiland die echt lijden.

De gouden kustlijnen verdwijnen langzaam onder bergen met plastic puin, die aangespoeld worden met het getij. Het doet pijn om naar een natuurliefhebber zoals ik te kijken - zo erg zelfs dat het me ervan weerhoudt terug te gaan en serieus de gedachten in gang zet over mijn eigen milieubewustzijn.

In mijn hotel in het noordoosten van Bali woonde ik een evenement bij waar een groep kinderen schoolboeken ontving als beloning voor het samen verzamelen van 1,5 ton afval op het strand. Het relativeert de omvang van het probleem. 

Hoewel ik denk dat er nog steeds veel redenen zijn om Bali te bezoeken, was één bezoek voor mij precies om deze redenen voldoende. Men kan echter alleen maar hopen dat het eiland ooit zijn gouden stranden terugkrijgt en dat de prachtige en weelderige natuur ongerept kan blijven.

San Cristóbal – en de wereld

Maak een geweldige reis door de wereld – of je nu kiest voor San Cristóbal of een van mijn andere favorieten.