Turkmenistan - het vreemdste land ter wereld is geschreven door Lijn Hansen
Vertrek naar Turkmenistan
Turkmenistan is omgeven door buren zoals Rusland, Iran, Kasakhstan, Afghanistan en Usbekistan en is met Kirgisistan og Tadsjikistan een deel van Centraal-Azië Het land is op zijn zachtst gezegd een beetje ongewoon.
Een paar dagen voordat ik de grens met Turkmenistan moet oversteken, is mijn 'Letter of Invitation' nog niet doorgekomen, meldt de reisorganisatie, die ik moest gebruiken om zelfs maar te dromen van het naderen van de grens. De zenuwen beginnen te werken nu een e-mail eindelijk binnenkomt met een uitnodiging die is goedgekeurd door de 'Staatsdienst voor de registratie van buitenlandse burgers' van Turkmenistan.
De volgende stap is verkrijgen Visa ter plaatse bij de grensovergang. Die keer, dat verdriet - ook al komt het bekende ongemak in de maag bij de gedachte aan de grensovergangen in Centraal-Azië. Turkmenistan is ook een van de minst bezochte landen ter wereld, met slechts ongeveer 7000 bezoekers per jaar, ook al ligt het aan de beroemde Zijderoute.
Inmiddels ben ik geworden verslaafd met twee Australische meisjes met wie ik een auto en gids kan delen tot we in Ashgabat aankomen. De stad is de enige plaats in Turkmenistan waar toeristen alleen mogen reizen zonder gids.
Over de grens naar Turkmenistan
Na het gebruikelijke pakje in en uit, papierwerk en het afstempelen van mij hier en daar aan de Oezbeekse grens, sjokken we weg over de 300 meter lange modderige grindweg in het niemandsland dat Oezbekistan en Turkmenistan scheidt.
Aan de Turkmeense grens willen ze weten of we naast explosieven en wapens ook religieuze boeken bij ons hebben. Mijn relatie met mijn Lonely Planet benadert wat ik een religieuze relatie zou noemen, maar de grenswachter deelt mijn gevoel voor humor duidelijk niet. Hoewel we de enige drie zijn die de grensovergang oversteken, gaan er een paar uur voorbij voordat we lichtelijk euforisch de met zilver verzegelde Turkmeense visa in ons paspoort geplakt krijgen.
Onze vriendelijke lokale gids ontmoet ons geduldig aan de andere kant van de grens. Vertrek met halsbrekende snelheid langs iets dat ooit een weg leek te zijn geweest. We moeten alle drie de handgrepen boven de ramen vasthouden om redelijk verticaal te blijven.
De deur naar de hel wordt gevonden in Turkmenistan
Binnen een paar uur gaat de zon onder. We moeten de beroemde brandende gaskrater in het midden van de woestijn bezoeken, ook wel 'Door to Hell' genoemd. Het is het resultaat van de gasboringen van de Russen in de jaren zeventig. De grond onder de boorinstallatie stortte in en het gevonden gas bleek giftig te zijn. Daarom werd het in brand gestoken in de hoop dat het gas zou wegbranden, en toen werd die scheet geslagen. 1970 jaar later brandt de gaskrater nog steeds!
Ga naar de rand
We laden onze bagage uit in een theehuisje vlakbij de weg waar we zullen overnachten. Dan rijden we weg naar wat lijkt op het niets in een vaag zichtbaar pad in het zand. Als we de krater naderen, wordt het ons duidelijk hoe groot deze krater is. Het is GIGA en veel groter dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
De coureur rijdt met een directe koers richting de rand, en in een mengeling van zowel overweldigende als angst dat de remmen het begeven, schreeuwen we alle drie. Slechts 5 meter van de rand, trapt de bestuurder op de rem, godzijdank, dit is wild.
Een meter geld vanaf de rand in het aardedonker staan en recht in de vlammen staren, is een waanzinnig gevoel. Ik heb ruim boven mijn normale backpackersbudget betaald om dit mee te maken, maar het is al het geld en de moeite waard.
We brengen de nacht door op vloerkleden. 'S Nachts maar één keer gewekt door een stijve Rus die het blijkbaar een machtig idee vindt om ons drie meisjes gezelschap te houden in de kleine kamer. Na een tijdje dartelt hij vrolijk verder.
Ashgabat – de stad van de wereldrecords
Voordat we de volgende dag in Ashgabat aankomen, wordt de auto eerst nog eens grondig schoongemaakt. Op een vuile auto in Ashgabat staat een boete. Het gaat niet hand in hand met het ideologische verlangen van de regering naar het perfecte kapitaal.
Ashgabat heeft verschillende wereldrecords; in Asjchabad zijn onder meer het grootste boek ter wereld, de grootste vlag ter wereld en het grootste handgeknoopte tapijt ter wereld te vinden. Bovendien is Ashgabat de witste stad ter wereld en misschien wel ook de schoonste. En ja, de stad is HEEL wit! Eén van de vele gekke uitvindingen van de voormalig inmiddels overleden dictator Turkmenbashi of vertaald 'Leider van de Turkmenen' zoals hij eiste genoemd te worden.
Alle overheidsgebouwen zijn gemaakt van marmer geïmporteerd uit Italië, terwijl marmer voor privébedrijven of appartementencomplexen afkomstig is uit Afghanistan.
Turkmenbashi leed aan enorme grootheidswaanzin en heeft met zijn vele bizarre ideeën zijn stempel op de stad gedrukt. Enorme monumenten en standbeelden worden overal gezien en meestal met Turkmenbashi als middelpunt. Het volgende is een kleine 'wiki-selectie' van Turkmenbashi's initiatieven.
De speciale dag van de meloenen en andere gekke initiatieven
- Opera, ballet en circus zijn illegaal
- Het is illegaal om gouden tanden, baarden of lang haar te hebben - dit geldt waarschijnlijk ook voor vrouwen
- Vrouwelijke nieuwshosts mogen geen witte make-up dragen, omdat het op tv gemakkelijker zou moeten zijn om het verschil tussen mannen en vrouwen te zien
- Aan het einde van het nieuws moeten de vertellers hun hand opsteken en verkondigen: "Moge mijn hand worden afgehakt als ik mijn land schade toebrengen, en moge mijn tong verdorren als ik het land, de vlag of de president laster."
- Alle tv-zenders tonen constant een goudkleurig profiel van de president in een hoek
- Alle ziekenhuizen buiten de hoofdstad van Turkmenistan zijn gesloten
- Het is verboden om meer dan één hond of kat te hebben
- Gewelddadige computerspellen zijn in Turkmenistan illegaal geworden
- Het is illegaal om de president te bekritiseren
- Er wordt een ijspaleis gebouwd voor 1000 mensen. Turkmenistan is een van de warmste landen ter wereld; de temperatuur kan in de zomer oplopen tot 50 graden. "Onze kinderen kunnen leren skiën en skaten", zei hij. Het ijspaleis zal in een woestijn zijn
- De namen van dagen en maanden zijn veranderd en zijn nu vernoemd naar hemzelf en zijn familieleden
- Het woord voor "brood" is veranderd in de naam van zijn overleden moeder
- Hij heeft een nationale feestdag uitgeroepen ter ere van meloenen
- Hij heeft de limiet voor verschillende leeftijdsgroepen op de volgende manier gedefinieerd: je bent een kind tot je 13 wordt, 'jong' tot je 25 jaar en 'jonger' tot je 37 jaar. Om jezelf 'oud' te kunnen noemen moet 85 zijn
- Hij heeft zichzelf benoemd tot "President of Lifetime"
Ashgabat: Top gepolijst en leeg
Langs de klinisch schone trottoirs sieren bloembedden en architectonische lantaarnpalen elkaar, waardoor Deense straatverlichting vervaagt. Bovendien bestaat een groot deel van de stad uit beeldschone parken vol fonteinen, die het heel goed kunnen maken naast een excursiebestemming voor een zondagse picknick. Het tragikomische is gewoon dat geen mensen deze parken gebruiken. Het is leeg!
De camera's zijn constant aan het kijken
Over het algemeen is Ashgabat een erg lege stad en zijn er maar een paar mensen op straat te zien. Een vreemd gevoel om door de stad te struinen en alleen langs bewakers te lopen. Aan de andere kant zijn het er ook veel, en ze doen hun werk, moet ik zeggen.
Als ik mijn camera naar een plaats trek waar ik dat niet zou moeten doen, is er een flux achter een bewaker - he, waar kwam hij vandaan? - wat duidelijk aangeeft dat ik er goed aan doe de camera in te pakken, tenzij ik om problemen vraag.
Op straat hangen veel camera's en vaak vergeet ik hoeveel bewaking er in dit land is. Op een dag spring ik in een kortstondige razernij op een van de beelden die de stad vullen. Geneest het ten onrechte terwijl een van de Australische meisjes een foto maakt. Line Hansen je leven gevaarlijk leven - wanneer leer je denken VOORDAT je handelt? We sluipen bliksemsnel verder in de hoop dat niemand mijn misdaad heeft opgemerkt.
Later in de week ontvang ik ook een e-mail die, in de tweede erna, koud zweet op het voorhoofd veroorzaakt. Ik herinner me dat de regering alle communicatie over het net controleerde. Maar heeft de regering geen grotere problemen dan een klacht van onschuldige backpackers over de eigenaardigheden van dit land?
Naast dat alle online communicatie wordt gemonitord, zijn sites als Facebook, Twitter en veel mediasites een gesloten land. Human Rights Watch beschrijft Turkmenistan ook als een van de meest onderdrukkende regimes ter wereld.
Opruimwoede in Asjchabad
Naast de vele bewakers kom ik massaal 'poetsvrouwen' tegen, die vooral het verder lege straatbeeld vullen. Al deze vrouwen hebben een schop, bezem of doek in de hand om wat handwerk te doen. Het lijkt bijvoorbeeld helemaal gek in deze hoogglans gepolijste en in zekere zin moderne stad dat er 14 (!) Schonere vrouwen op hun knieën zitten met hun eigen sponsje in een fontein tijdens het schoonmaken van de tegels.
De contrasten in dit land zijn enorm. Op weg naar Ashgabat kwamen we langs kleine steden, die qua ontwikkeling minstens 100 jaar achterlopen. Er bestaat geen twijfel over hoe het olie- en gasgeld in dit land wordt verdeeld.
Asociaal in Ashgabat
We bezoeken een ondergronds meer dat 65 meter onder de grond ligt in een klif waar een hete bron zijn bron heeft. Een spectaculaire ervaring als je de duelspoep en het naar zwavel ruikende water negeert, maar een dip was wel nodig nu we hier waren.
Omdat mijn vlucht helaas is geannuleerd, heb ik 4 extra nachten in Ashgabat - juhuu en duimen omhoog! De paar Russische woorden die ik in Centraal-Azië heb geleerd, gaan niet ver genoeg. En die 4 dagen hebben waarschijnlijk het record voor de meest asociale dagen in mijn leven.
Behalve de Duitser Heinz, die zaken doet in Turkmenistan, praat ik met niemand. Maar krijg in ruil daarvoor tijd om mezelf onder te dompelen in de komende maanden van reizen in Myanmar en Laos.
Ik voel dat dit het juiste moment is ga verder Ik begin me nu te verheugen op warmere luchten, groene landschappen en exotisch fruit.
Luxe in Turkmenistan
De ochtend voor vertrek neem ik een taxi naar het leukste en duurste hotel van de stad, waar een overnachting rond de 2000 kronen kost. De enige plek in de stad - naast een winkelcentrum - waar internet beschikbaar is.
Ik trok mijn mooiste backpackersoutfit aan en deed voor de gelegenheid make-up op. En vingers kruisen die ze me binnen lieten. Ik vraag de taxichauffeur om ver van het hotel te parkeren, want ik kan op geen enkele manier aan boord gaan van zo'n hotel in een vervallen roestige Lada.
Het extravagante ontbijtbuffet wordt genuttigd. Waaronder gerookte zalm, vers geperst bietensap en kleine spandauer-achtige cakes - terwijl ik alles zuig op de relatief snelle internetverbindingen van het hotel. Ahhh ...
Af en toe moet je jezelf in de watten leggen en is mijn tijd gekomen. Met mijn maag vol en mijn batterijen weer opgeladen, werd ik naar het vliegveld gereden en vertrok al snel naar Zuidoost-Azië en nieuwe spannende avonturen.
Mooie reis!
Wat te zien in Turkmenistan? Bezienswaardigheden en attracties
- Gaskrater 'Door to hell'
- De puur marmeren stad Ashgabat - ook wel gespeld als 'Ashgabat'
- Gypjak-moskee
- Tapijtmuseum van Turkmenistan
- Turkmenistan Monument voor Onafhankelijkheid
- Parthisch fort in Nisa
Wist je dat: Dit is de top 7 van beste natuurbestemmingen in Azië volgens de miljoenen gebruikers van Booking.com
7: Pai in het noorden van Thailand
6: Kota Kinabalu op Borneo in Maleisië
Ontvang meteen de nummers 1-5 door u aan te melden voor de nieuwsbrief en kijk in de welkomstmail:
