Kruger National Park in Zuid-Afrika: de kunst van het met de hand voeren van een nijlpaard

Kruger National Park in Zuid-Afrika: de kunst van het met de hand voeren van een nijlpaard is geschreven door  Jacob Gowland Jørgensen

Safari met een tiener - kan jij het?

We hadden het er al een aantal jaren over. Over op safari gaan met mijn jongste, die erg geïnteresseerd is in dieren en meer kennis van dieren heeft dan de meesten. Want safari is echt een geweldige ervaring als je geïnteresseerd bent in de natuur.

Zelf heb ik safari op zoveel verschillende manieren geprobeerd Afrikaanse landen naar Oeganda, Tanzania og Namibië, en nu was het om bij de jongere man te zijn, die inmiddels een tiener was geworden.

Maar waar?

Het moest zowel een plek zijn die ik nog niet had bezocht en waarvan ik ook dacht dat het een goede plek was voor iemand die nog niet eerder op safari was geweest. Een beginner in safari-ervaringen.

De keuze viel op het Kruger National Park in het noordoosten van Zuid-Afrika, iets meer dan 300 km van Johannesburg, en niet in de laatste plaats vond ik via het goede Deense reisbureau Riksja reizen een kans om een ​​Deens sprekende gids te krijgen die gespecialiseerd was in het gebied en die een reis voor ons kon maken, waar junior mee kon volgen.

Dus namen we Deens Rijke Wagner op safari in het Kruger National Park zelf en in het gebied daarbuiten, Greater Kruger, en op weg naar huis zelfs een stadservaring gehad in Johannesburg.

Richi doet veel safari's in Botswana en woont zelf in Kruger, en kent het gebied daarom als zijn broekzak, dus we voelden ons in goede handen. En deze specifieke reis bood zoveel onverwachte en wilde ervaringen dat het in hoge mate aan onze verwachtingen voldeed - zowel voor de tiener als voor de vader.

Løve Love – midden op de weg in het Kruger National Park

We zijn van de asfaltweg naar een kleine onverharde weg gereden in de grote oranje landcruiser.

De zon komt tevoorschijn en hier in februari in de Zuid-Afrikaanse zomer kunnen we genieten van de warme lucht boven het nationale park. En dan zien we ze: Een "parend stel" in de vorm van twee leeuwen die midden op de weg liggen te knuffelen. Een mannetje en een vrouwtje, bezig om het voortbestaan ​​van de leeuwenpopulatie te verzekeren.

Ze zijn een paar meter van ons verwijderd. Het vrouwtje gaat plotseling met een ruk rechtop zitten en kijkt ons aandachtig aan. Met kloppend hart en vinger op de raamknop kijken we haar voorbij slenteren, terwijl de mannetjesleeuw trouw volgt. De gids zegt dat ze 1-2 keer per uur paren gedurende maximaal 3 dagen, en daarna gaan ze hun eigen weg. Er zijn ook voorbeelden van twee mannetjes en een leeuwin!

Ze gingen vlak achter de auto liggen, in de weinige schaduw die er is. Het kan ze duidelijk niet schelen dat we er zijn. Het enige geluid is de klik van de camera en een diep gezoem van de man.

We draaien de auto voorzichtig om, kijken vooruit en rollen weg. Een paar tellen later steekt een neushoorn 20 meter verderop een weg over, en het vrij zeldzame dier zit ook achter een boom te kauwen als we er aankomen. De indrukwekkende witte neushoorn staat hier, en we zijn maar met z'n vieren - met z'n drieën. Tweebenig en één vierbenig, die met een vechtgewicht van rond de 3 kilo en een mooie hoorn superieur is aan de rest van ons.

Wauw. En we zijn nog maar net begonnen aan onze safari.

De honingdas waar niet mee te spotten valt

We zijn aangekomen bij Satara Rest Camp, ongeveer midden in het nationale park. Onze cabin is klaar en staat tussen heel wat andere accommodaties, van guesthouse tot camping.

Er zijn een aantal verschillende kampen rond het bijna 20.000 km2 grote nationale park, dat overeenkomt met de helft van Denemarken of heel Israël.

Samen met het Greater Kruger-gebied van 1.800 km2 buiten het nationale park, en een paar andere nationale parken die eraan grenzen, is het hele natuurgebied een echt groot gebied waar ondanks de populariteit van het park nog genoeg ruimte is.

Mijn grootste zorg vóór de reis was dat het een "Knuthenborg-ervaring" zou worden, waarbij we op vlakke vlaktes voor relatief weinig dieren in de rij zouden staan. Nu vind ik Knuthenborg leuk, maar dat was niet de reden waarom we helemaal naar Zuid-Afrika waren afgereisd.

De gids Richi zei dat zolang je tijdens de schoolvakanties wegblijft van de weekenden – de Zuid-Afrikaanse dan wel – er over het algemeen goede ruimte is, hoewel er natuurlijk wel wat auto’s in de buurt zijn. Maar het kan ook een voordeel zijn, want je kunt elkaar helpen de dieren te vinden, zoals toen we werden gewenkt door een ouder echtpaar dat ons opgewonden vertelde dat er "wilde honden" bij de gier iets verderop zaten. En daar was het. En toen leerden we ook dat een "wilde hond" niet hetzelfde is als een hyena, en dat ze de meest bekwame jagers van het park zijn.

Kruger National Park ligt ver van Knuthenborg. We waren door prachtige, heuvelachtige landschappen gereden, doorsneden door rivieren en met overal rode rotsen. Dit was het echte werk. En nu waren we in het kamp, ​​dat goed omheind was om dieren buiten te houden. Naast de honingsdas natuurlijk... maakt het niet uit.

De scherpgetande das is het grootste dier in de marterfamilie en zijn tanden kunnen door het schild van een schildpad heen! Ook kan hij zich goed verdedigen tegen nieuwsgierige leeuwen. Hij eet bijenkorven als hij wil snacken en geeft niet om de bijen...

Het is voor mij een beetje een mythisch dier geworden, omdat ik er op veel plaatsen over heb gehoord, maar het nog nooit heb gezien. Maar daar stond het, ca. 10 kilo, 60-70 cm lange honingsdas – 2 meter van mij vandaan, klimmend naar de buitenkeuken die deel uitmaakte van de hut. Het opende behendig de kasten en toen er niets was glipte het weg door een klein gaatje in het hek.

Fantastisch.

Kudde dieren in Kruger National Park

In de daaropvolgende dagen doorkruisten we het grootste deel van het centrale en zuidelijke deel van het park. Er kwamen meer auto's naar het zuiden, maar ook minder dieren, dus draaiden we de landcruiser naar het noorden.

Junior mocht de weg kiezen, en het waren de kleine onverharde wegen die werden gekozen, en het was een verstandige zet, want voordat we het park verlieten, troffen we grote kuddes giraffen, zebra's en uiteindelijk ook olifanten aan.

We hadden net een territoriale en licht prikkelbare mannetjesolifant ontmoet, die ons de gelegenheid gaf om de achteruitversnelling 300 meter te testen, en toen reden we een stukje vooruit, en daar ging een grote kudde van zeker 35 olifanten, ook met welpen.

Ze vulden het allemaal en we wachtten geduldig, genietend van het zicht, kijkend in de achteruitkijkspiegel om te zien of er meer zouden komen. Dat deed het, maar de laatsten wisten ons te ontwijken, zo vol fascinatie voor dit enorme dier reden we maar door en uit. En ja, olifanten kunnen echt listig zijn, omdat hun voeten zo slim zijn gerangschikt dat ze kunnen rondsluipen!

Een andere verrassing waren de vele roofvogels, van adelaars tot gieren. Het waren er veel en ze waren prachtig. Ook de kleine krijsende blauwe vogeltjes en andere charmante verendragers gaven kleur aan de beleving.

Uiteindelijk kwamen we weer op de asfaltweg, en daar zagen we een uiterst zeldzaam dier, namelijk de witte leeuw, waarvan er maar een paar in het wild voorkomen.

Het is geen albinoleeuw, maar een met een witte kleur in plaats van de normale geelbruine, en de grote leeuw was duidelijk het alfamannetje van het gebied, ook al was hij oud en had hij verwondingen.

Een wolf, een Fransman en een Boeddha

We reden van de gezellige en vrij eenvoudige hutten in het Kruger National Park naar een overvloed aan plaatsen.

Hippo Moon Lodge is in alle opzichten een unieke plek en ligt zo dicht bij het park dat het ook een goede praktische keuze is. Daarnaast is de plek een attractie op zich. Het staat op een wild perceel van 10 km2 met veel dieren, en in het midden van dit alles heeft de excentrieke eigenaar, een Fransman met West-Afrikaanse afkomst, een wild huis en een reeks kleine kastelen gebouwd!

We verbleven in een grote kamer in het hoofdgebouw, vlak bij het zwembad en met uitzicht op zijn zebra's en gazellen. En het huis zelf is - nou ja, bijna een kunsttentoonstelling, van de meer creatieve soort. Dus toen we baden in het zwembad, dat kruisvormig was en bedekt met Boeddha's en Krishna's, konden we allebei genieten van de natuur en de vele wilde creaties.

Samen met zijn 12 honden en een coyote (!), maakt de eigenaar regelmatig deel uit van de anti-stroperijgroep in het gebied want, zoals hij zei: "Ik jaag liever op stropers dan dat ze op onze neushoorns jagen".

Bij Hippo Moon Lodge voel je duidelijk een grote liefde voor dieren, groet je de als baby geredde zebra, zie je zeldzame versies van de safaridieren en praat je natuurlijk met de coyote Xena, genoemd naar het superheldenpersonage Xena de krijgerprinses.

We werden goede vrienden met Xena.

Ze ging bij het zwembad liggen toen wij er waren en hield ons goed in de gaten als we in de tuin liepen. We kregen te horen dat als ze naar ons toe kwam, we hem mochten aaien, en dat deed ze vaak. We bestuderen haar bewegingen, die zowel als een hond zijn en toch helemaal niet. De eigenaar zei dat hij ook anders jaagde dan de honden in het bos als hij met ze allemaal op pad was.

Ik zou willen zeggen dat het best veel geeft straat krediet om je vrienden op school te kunnen vertellen dat je bevriend bent geraakt met een wolf, die duidelijk niet achter een hek zat. Het woonde daar gewoon. En de prijs voor een verblijf hier was niet veel anders dan wanneer je een klassieke lodge had gekozen, dus het was gewoon een enorme ervaring bovenop de hoed.

De kunst van het met de hand voeren van een nijlpaard: Jessica het nijlpaard

Alsof de dierenervaringen in het Kruger National Park en bij Hippo Moon Lodge nog niet genoeg waren, zou de laatste dag de kers op de taart blijken te zijn. Het weer was verder onstabiel, grijs en met nachtelijke regen, maar we zijn vroeg vertrokken omdat we "Jessica the Hippo" moesten bezoeken!

Ja, Jessica is zo wereldberoemd dat er blijkbaar meer dan 100 speelfilms en documentaireprogramma's over haar zijn opgenomen, en dus waren er natuurlijk ook tijdig signalen dat haar lachende nijlpaardgezicht de weg wees.

Ze werd gered door een plaatselijk gezin toen ze nog heel klein was, waar ze tijdens een enorme overstroming in het gebied bij haar moeder was weggekomen, en steeg van 16 kilo naar de 1700 kilo die ze nu weegt. Ze trok daarom ook in bij het gezin, waar ze zich vrij beweegt in de rivier aan de voet van het huis, en voorheen ook in het huis, waar ze vandaag te groot voor is geworden...

Af en toe verdwijnt Jessica voor een tijdje in de wildernis, wat de Greater Kruger grotendeels nog steeds is, maar we hadden geluk omdat ze daar was. We mochten haar de beroemde Zuid-Afrikaanse rooibosthee en aardappelschijfjes geven, die we haar met de hand voerden door simpelweg de plakjes tussen haar tanden te plaatsen in de angstaanjagende orgie van vlees en tanden die zich ontvouwt wanneer een nijlpaard honger heeft.

Nijlpaarden behoren zeker niet tot de categorie van gezellige dieren, en alle vissers in Afrika hebben groot respect voor het gigantische dier, dat tot 4 ton kan wegen en wiens beet de sterkste is van alle landdieren. Hij is ongeveer twee keer zo krachtig als die van een leeuw... Aan de andere kant kunnen de tanden meer dan een meter lang zijn!

Maar Jessica was zacht als een lammetje, en haar geadopteerde broertje ook, en het blijkt dat nijlpaardhaar op de muilezel vrij zacht is.

Grotere Kruger: Blyde River Canyon

We reden van Jessica The Hippo naar een van 's werelds grootste canyons, de Blyde River Canyon in Mpumalanga, vrij dicht bij het nationale park.

Het is een mooie en groene omgeving, en we hebben met andere bezoekers een leuke boottocht gemaakt waarbij we alle wilde rotsformaties konden zien en waar de goedlachse lokale gids goed vogels spotten en verhalen delen.

Daarna zagen we de dam die werd gebruikt om een ​​waterreservoir te maken voor het hele gebied, maar helaas niet om elektriciteit te maken omdat er af en toe problemen waren met een gebrek aan elektriciteit in de omgeving, dus een nieuwe bron zou handig zijn.

Op de terugweg zagen we de laatste dierenervaring van de reis. Een zgn Nekkwab kameleon was afgedwaald op de asfaltweg, en onze gids stopte resoluut de auto, greep het neefje vast zodat het niet als een platte pannenkoek onder de volgende auto terecht zou komen, en zette hem op zijn arm terwijl hij naar de rand van de woud.

De kameleon had voornamelijk donkerbruine aftekeningen, maar toen hij besloot de arm op te klimmen en op het hoofd van onze gids te klimmen, veranderde hij in lichtgroen – en weer terug, in minder dan 1 minuut.

Hij kruipt vrij langzaam, als een kameleon, en heeft behalve de kleur ook nog eens de wildste ogen.

Ze kunnen in de meeste richtingen kijken en de ogen werken onafhankelijk van elkaar, dus terwijl het stilletjes uit de arm van de gids omhoog klom, keek het me aan de andere kant aan - maar meestal met één oog!

Junior mocht hem ook vasthouden en buiten zetten aan de rand van het bos, en we zijn nu officieel fan van het grillige beestje dat ik voorheen alleen ben tegengekomen Madagaskar.

Met een tiener op safari naar het Kruger National Park

De reis was een schot in de roos.

En de reis was ook heel anders dan we ons hadden voorgesteld, maar zo zijn goede reizen: vanuit huis kun je alles plannen wat je wilt, maar als je weg bent moet je omgaan met de realiteit, de mogelijkheden opzoeken en jezelf laten zijn opgewonden door wat je nu vergadert, in plaats van je te concentreren op wat je dacht voordat je wegging.

Je kunt dus absoluut een dierenliefhebbende tiener meenemen naar het Kruger National Park. En er zijn zoveel opties in het Greater Kruger-gebied dat het, met de hulp van een expert, mogelijk is om plaatsen en ervaringen te vinden die geschikt zijn voor de meeste mensen, en een tijdstip te kiezen waarop er voldoende ruimte is op de omliggende wegen.

Goede reis naar Kruger National Park. Goede safari binnen Zuid-Afrika.