Roemenië: wanneer corruptie een baan wordt

Roemenië: wanneer corruptie een baan wordt is geschreven door Jacob Gowland Jørgensen.

Roemenië: wanneer werk je naar nieuwe plekken in de wereld brengt

Reizen is goed, en reizen als anderen de ritprijs betalen is nog leuker.

Mijn werk in het buitenland heeft deuren geopend die normaal gesproken gesloten zijn voor de gewone toerist, waardoor ik een stukje dichter bij het leven van de lokale bevolking en het eerlijke idee van corruptie heb kunnen komen. Maak als werkende reiziger een reis naar een van mijn persoonlijke hoogtepunten.

Roemenië: Wanneer corruptie een erezaak is

"Stop ermee, hoe lelijk is dit! En huilen - verdomme, wat huilen! ”. Ik sta te vloeken op de hoofdstraat van Boekarest en vraag me af wat ik daar in godsnaam doe.

Ik had anders gezworen dat ik nooit meer naar Boekarest zou terugkeren na een reeks onaangename ervaringen tijdens een interrailrit in de jaren '90. Het was ontroostbaar, crimineel en arm.

Enkele jaren later is het Deense nieuws gevuld met het feit dat Kopenhagen wordt binnengevallen door Roemeense bussen, vol met oplichters en prostituees, net zoals ik de kans krijg om er weer te komen.

Ik kan deel uitmaken van Europa's grootste corruptiebestrijdingsproject, dat tot doel heeft een aantal culturele kenmerken aan te pakken die niet echt als verenigbaar met de EU worden beschouwd.

Ik laat de bedenkingen vallen, span mijn moed aan en stort me in het project, dat vereist dat ik periodiek het propellervliegtuig naar Boekarest grijpt en met een groot aantal lokale organisaties in het hele land samenwerkt die corruptie bestrijden.

Het projectbureau ligt waarschijnlijk centraal in de stad, maar het centrum van Boekarest is vooral een beton- en verkeershel.

Om het projectkantoor binnen te komen, moet ik door een enge boekhandel, de achterdeur uit, een afbrokkelende en vaak stinkende trap op (omdat de lift eruitziet als iets dat een leugen is), langs de advocatenkantoren en naar binnen via een bijna hele deur.

Roemeense humor

Welkom in "Parijs van Oost-Europa", waar de toeristenbrochures over praten vanwege de triomfboog en de historische banden met Frankrijk.

Mijn eerste verrassing is de ontmoeting met het reclamebureau, dat verantwoordelijk zal zijn voor een deel van de campagne. In de goedgecontroleerde vergaderruimte ontvouwen ze een zeer ironische campagne waarin verschillende mensen, zoals een politieagent, je bedanken omdat hij een nieuwe auto kan kopen met het geld dat hij door corruptie heeft ontvangen.

Alle alarmbellen rinkelen in mijn hoofd, voor zo iemand mega-campagne moet worden begrepen - niet verkeerd worden begrepen. Het is niet precies omdat ik vermoed dat de lokale bevolking een speciaal begrip heeft van wat ik beschouw als klassieke Deens-Engelse ironie. Maar ze hebben.

Sterker nog, de komende dagen dringt het tot me door dat de harde behandeling van mensen hier door het communisme een overlevingshumor heeft gecreëerd die helemaal niet anders is dan de Deense ironie.

Complex, maatschappijkritisch en niet in de laatste plaats met een scheve en vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Soms moet je diep onder de oppervlakte gaan, maar het is er wel. En dan in Roemenië.

'S Avonds krijg ik een restaurant aangeraden, dat in een gezellige zijstraat ligt en waar voor 100 kr heerlijk eten wordt geserveerd.

Roemenië kruipt onder mijn huid.

De Transsylvanische Openbaring

In de loop van twee jaar bezoek ik Roemenië tien keer.

Soms één dag, soms twee weken lang. Ik heb langzamerhand de gezellige hoekjes in Boekarest leren vinden die ik koop zoute krakelingen op straat als de studenten, en eten bij mijn favoriete restaurants, waar ze onder andere wild uit de bergen serveren.

Ik zie de kathedraal in het prachtige Brasov, het sprookjeskasteel van Dracula in Bran, net ten noorden van Boekarest en de kust van de Zwarte Zee. Ik zie het ministerie van Justitie ook van binnenuit en went aan het sinistere projectbureau.

Ik leer snel een paar woorden omdat Roemeens een Romaanse taal is, dus er is iets dat ik kan herkennen uit het Italiaans en Frans.

Het hoogtepunt komt als onderdeel van de campagne, want er zijn bijeenkomsten in meer dan twintig steden in het hele land, waar lokale autoriteiten, ngo's en EU-vertegenwoordigers zullen horen over de status van de strijd tegen corruptie en het proces in de toekomst zullen ondersteunen.

Met mijn eigen tolk neem ik de trein door prachtige en bergachtige gebieden Transsylvanië en hoor hoe ze op creatieve en bekwame manieren corruptie bestrijden.

Zo hebben ze op de luchthaven elektronische selectie van taxibedrijven ingevoerd, zodat het niet de vrouw aan het loket is die kiest bij wie ze een rit kopen. Bij het gemeentehuis hebben ze de burgerzaal verbouwd zodat iedereen iedereen kan zien, en hebben ze een nummeringssysteem ingevoerd zodat de burgers niet weten wie hun zaak of aanvraag behandelt.

Bij het ministerie van Zakelijke Zaken hebben ze een one-stop case-behandeling ingevoerd voor nieuwe bedrijven, waar vertegenwoordigers van drie ministeries zijn, dus het proces is zichtbaar en verloopt zo snel dat er geen reden is voor omkoping - veel sneller dan in Denemarken, bijvoorbeeld.

De politie heeft zoveel goede initiatieven ontplooid dat ze nu daadwerkelijk kunnen helpen bij het bestrijden van corruptie elders.

Dat de bomen niet de lucht in groeien wordt duidelijk, aangezien twee ministers moeten aftreden vanwege corruptiezaken, maar aan de andere kant zijn ze ontdekt, zoals ik betoog tegen de Roemenen die ik ontmoet.

In een van mijn gesprekken in de trein met mijn tolk Mioara begrijp ik ineens waarom Roemenië zo fundamenteel corrupt is geweest – en deels nog steeds is. Een deel is te danken aan de eeuwenoude culturele tradities, de kleptocratie van het communisme en de afhaaltafel die ontstond toen je ‘ciao, ciao - cescu’ zei toen Nicolae Ceauescu in 1989 in zijn voorhoofd werd geschoten.

Roemenië is op de goede weg - Europa binnen en uit de corruptie

Er is ook een sterke solidariteit in Roemenië. Niet bij de Roma, die veel Roemenen een doorn in het oog is, maar anders. "Hoe moet mijn dokter kunnen leven van het salaris dat ze ontvangt?", Hoor ik de hele tijd.

'Als we de leraar op school met de kerst niet wat geld geven, moeten ze het opgeven en een beter betaalde baan zoeken.'

"We hebben niet zoveel, maar als we elkaar niet helpen, hebben we nog minder."

Corruptie is soms een erezaak. Of puur communisme, zou je kunnen denken, maar misschien eerder een uitdrukking van hoe diep een crisis het land al vele jaren doormaakt als gevolg van corruptie.

We kunnen overleven en we zullen overleven. Hier of door een slecht betaalde baan in het buitenland aan te nemen. En dan lachen we er een beetje van - dan zou het waarschijnlijk moeten verdwijnen. Heel bewonderenswaardig.

Toen ik voor het laatst Roemenië verliet, importeerden ze arbeidskrachten uit China omdat de werkloosheid bijna verdwenen was en bouwprojecten in de rij stonden om het land te moderniseren.

Sindsdien is er enige turbulentie in het politieke systeem geweest, onder meer doordat de EU haar greep op de weg naar minder corruptie in het land heeft losgemaakt. Maar met die mensen kan er maar één manier zijn, en dat is rechtstreeks naar Europa. Omdat ze daar vandaan komen, en daar zullen ze waarschijnlijk op terugkomen.

Ik zal waarschijnlijk ook terugkomen - naar de fijne mensen en naar het unieke Sibiu, dat als Transsylvanische parel in 2007 terecht de culturele stad van Europa was.

Goede reis naar prachtig Roemenië. Goede reis naar een van de meest reislanden over het hoofd gezien in Europa.