Reis door Myanmar - het vriendelijkste land ter wereld

Reis door Myanmar - het vriendelijkste land ter wereld is een reisverslag geschreven door Lijn Hansen

Een andere ochtend in Myanmar

Een beetje versuft word ik wakker terwijl het landingsgestel zich ontvouwt. God verhoede het vroeg in de ochtend dat ik in Yangon land, Myanmar, waar ik Camilla zal ontmoeten - de zus van een van mijn goede vrienden - die een antropologisch proefschrift schrijft over het onderwijssysteem in Myanmar.

Met haar 183 cm lange en lange lichte lokken zie ik haar meteen in de menigte tussen de halfhoge en zwartharige Birmees. Neem de taxi door de ochtendspits.

In de kleine straatkeukens langs de wegen zitten mensen op kleine pastelkleurige plastic stoelen en consumeren de eerste noedelsoep van de dag. In de kleine groente- en fruitstalletjes wordt cross-sectioneel gewinkeld. 

Vrouwen als mannen dragen de traditionele 'longyi'-rok in allerlei kleuren en patronen, en veel gezichten zijn geheel of gedeeltelijk bedekt met' thanaka '; een beschermende gele zalf gewonnen uit schors. Honden dwalen rusteloos rond en een enkele rat steekt zijn kop uit zijn schuilplaats.

Donkerrode overblijfselen op straat van de betelnoot-kauwende mannen. Een fietstaxichauffeur kijkt slaapgebrek op vanuit zijn bed aan de overkant van de fiets. 

Vanuit een kleine ontbijtplaats wordt rijst uitgedeeld aan de monniken in de karakteristieke saffraankleurige gewaden, die elke ochtend aalmoezen verzamelen in hun zwarte bamboe kommen.

Vrachtwagens staan ​​tot de nok toe gevuld met mensen, groenten of andere goederen, en mensen zigzaggen soms tussen elkaar en het verkeer. Mijn reis in Myanmar - voorheen bekend als Birma - is onderweg.

Een reis naar Myanmar is een zintuiglijke ervaring

Er is een prachtige mix van geluiden, geuren, stemmingen, gejuich en ballades in een prachtig kleurenpalet. 'Het is leven', zoals mijn grootmoeder zou hebben gezegd. Wanneer authenticiteit en authenticiteit niet in twijfel kunnen worden getrokken.

Niets wordt gecamoufleerd of witgewassen in het belang van de toeristen; geen flitsende ingangen, 'camera fee' of "speciale prijs voor jou mijn vriend". Het IS het leven zoals het hier is - nu.

Een bombardement van zintuiglijke indrukken en vragen vult mijn hoofd, en Camilla krijgt geen kans om mijn vragen adequaat te beantwoorden voordat er een nieuwe aandringt.

Het contrast met de met tandenborstel gepolijste wegen en nagelknipte gazons in een eenzaam Ashgabat in Turkmenistan, waar ik vandaan kwam, is niet te beschrijven. Ik weet heel goed wat ik zou kiezen als het daar zou komen.

Nieuwe kennissen tijdens mijn reis in Myanmar

Na een paar dagen in de huiskamers van Camilla, stap ik op een bus naar Bagan. Een gebied met meer dan 4.000 tempels. Een jaar geleden was ik met mijn reizende maat Christian in het steakhouse naar de documentaire Samsara te kijken. Hier werden beelden uit Bagan gefilmd vanuit een heteluchtballon die bij zonsopgang boven de vele tempels zweefde. Ik was ervan overtuigd dat het een computeranimatie moest zijn, zo geweldig zag het er uit.

Na verder onderzoek kon ik echter vaststellen dat deze plek bestond - en zeker ooit zou moeten worden ervaren. Ik maak contact met een Frans meisje en een jongen uit Alaska, en na 10 minuten hebben we een driepersoonskamer geboekt. Dit backpackersleven is een grappige wereld.

Het idee om op het centraal station van Kopenhagen te staan ​​en te proberen twee willekeurige mensen te vinden om een ​​hotelkamer mee te delen, lijkt ver en vreemd. Maar in deze setting - drie mensen met dezelfde intenties en doelen, dezelfde spelregels en niet in de laatste plaats de wens om geld te besparen op huisvesting - is er niets natuurlijker dan samen in een klein trio te vinden. Drie mensen die elkaar al twee minuten kennen om 5 uur 's ochtends bij een bushalte midden in Myanmar.

De smaak van Myanmar

De tempels worden verkend op een fiets die te klein is met slechts één functionele versnelling om op te stappen, en de beperkte capaciteit van de fiets - of berijder - maakt het niet gemakkelijk op de zandige grindwegen. De polsslag rookt in de lucht, en het had het gewoon nodig.

De beloning na een zware warme dag bij de Iron Goat is heerlijk eten uit de Birmese straatkeuken. Een enorme upgrade van Centraal-Azië, waar verse groenten een zeldzaamheid waren op het menu. Het eten is echter niet zo gevarieerd als in bijvoorbeeld Thailand, maar altijd goed gekookt, lekker en niet in de laatste plaats goedkoop: 5-15 kronen inclusief soep / thee / water, die altijd inbegrepen is.

We maken een dagtocht naar een spiritueel heiligdom op de top van Mount Popa. Een super kitscherige plek vol spirituele figuren omringd door bankbiljetten, kaarsen en lampen, agressieve apen en Franse toeristengroepen.

Volgens Birmaans bijgeloof treft slecht karma iemand die zwart en rood draagt ​​of vloekt of slecht spreekt over anderen op de berg. Het lukte me om ze alle drie te bezorgen, en het was slechts een kwestie van tijd voordat 'Mr. slecht karma 'zou op zichzelf logisch zijn.

Lees hier meer over andere landen in Azië

Festival en ladyboys

Op de terugweg komen we gelukkig een festival tegen in een klein dorpje. Een gigantische processie van gekostumeerde kinderen op paarden marcheert door de stad. Alle mensen glimlachen, zwaaien en zijn erg nieuwsgierig.

Het is net voordat we per ongeluk de schijnwerpers van de karaoke-zangers stelen ladyboys op het bed van een vrachtwagen met begeleidend symfonieorkest. De aandacht wordt echter niet verminderd door het feit dat we na een optreden uitbarsten in een impulsief applaus - dit gebeurt uiteraard niet op deze randjes.

Voordat we 's avonds met de nachtbus gaan, haal ik mijn korte broek op, die voor reparatie bij de kleermaker ligt. Helaas is de broek gesloten, dus ik moet verder zonder mijn 8 jaar oude favoriete reisshort.

De volgende ochtend vergeet ik mijn nieuw gekochte handgeschilderde foto als we uit de bus stappen en mijn broek barst vervolgens. Dan hebben we waarschijnlijk gelijk, meneer Bad Karma ...

Bekijk hier reisaanbiedingen voor Myanmar

Loop over 's werelds langste teakhouten loopbrug

Om 3 uur 's ochtends - veel eerder dan aangegeven - komen we aan in de stad Mandalay. Een man op een scooter heeft de truc gezien om 'ochtendrondritten' aan te bieden aan de slaperige backpackers, die nog een paar uur wachttijd hebben voor de aansluitende bus verder naar het oosten.

Na een kopje koffie en bananenpannenkoek wordt Mandalay vanaf de achterbank verkend door een scooter; eerst tandenpoetsen en wassen van de Boeddha om 4 uur 's ochtends in een tempel, dan een jonge monnik, die aalmoezen van de dag verzamelt en tenslotte de zonsopgang en over' s werelds langste teakhouten loopbrug loopt.

Camilla komt de reis tegen en samen nemen we de trein verder naar het noordoosten richting de trekkingvriendelijke bergen.

De belangrijkste reden om de trein te nemen is de passage via een 680 meter lange treinbrug gebouwd in 1901, die ons over een 106 meter diepe kloof zal leiden. Gisp!

Als we de doorgang naderen, wordt de snelheid sterk verminderd om de druk op de brug te minimaliseren. De verdachte krakende geluiden van het chassis en de brug worden vrolijk overschaduwd door het perfecte beeld, dat zich aan beide zijden van de trein zo ver het oog reikt.

Vind hier je hotel in Myanmar

De ontmoeting met de lokale bevolking

In plaats van een van de traditionele boottochten op het Inlemeer te maken, kies ik ervoor om een ​​kookles te volgen, die mij is aanbevolen door twee Duitse meisjes.

Dit is een boottocht naar een van de lokale markten rond het meer, waar we winkelen met onze gids, waarna de tocht verder zuidwaarts gaat richting het huis van de schipper. Hier maken we het eten klaar met het gezin, en tenslotte consumeren we het. Wederom een ​​super authentieke ervaring en weg van het gebruikelijke toeristenpad.

We beginnen aan een driedaagse trektocht met onze jonge stemmingsbom door een gids, JoJo. Een echt verspreidende bas - vol scheten en verhalen. De komende dagen draven we door prachtige afwisselende landschappen, maar wat de reis echt uniek maakt, zijn de kleine afgelegen dorpjes die we passeren.

Beide nachten brengen we de nacht door bij lokale families, en overal ontmoeten we elkaar met een enorme gastvrijheid, vriendelijkheid en nederigheid.

Vind hier vluchten naar Myanmar

Het heeft goud bespaard

Ik ga zitten om een ​​Boeddha-grot te bezoeken die gevuld is met maar liefst 8000 Boeddha's. De weg ernaartoe is lang en zwaar, maar na twee vrachtwagens, een minibus en een ritje achterop een motorfiets, raakte ik eindelijk de bestemming.

De extra lange transporttijd had ik niet berekend, en ik heb dus 30 minuten om de trap op te rennen, een kaartje te kopen, een toilet te zoeken, de grot te bezoeken en weer naar beneden te rennen om dan exact dezelfde procedure achteruit te doen zodat ik kan bereiken terug en neem mijn nachtbus om me naar het zuiden te brengen.

Pyha, soms vergeet ik dat 80 km niet zoiets is als 80 km op de E45 thuis - ik zal me herinneren dat ik de volgende keer klaag over het uitzicht vanaf de Duitse autobahn. Je kunt niet alles hebben.

Reisaanbiedingen: reizen naar Myanmar - het oude oosten

Een spannend afscheid van mijn reis naar Myanmar

De laatste dagen in Myanmar brengen we door in een klein gezellig stadje in het zuiden. De weg ernaartoe zal ook een beetje een belevenis zijn, aangezien ik om 4 uur 's nachts van bus moet wisselen en er twee uur zijn tot de volgende bus vertrekt. Een man helpt me met het kaartje op en neemt me mee naar de achterkant van zijn scooter naar een theewinkel in de buurt. Vanaf hier geef ik de monniken pannenkoeken en rijst als ze voorbij komen.

Vertrek in de volgende bus, waar ik met veel schoolkinderen achterin plaats. Ze vinden het erg leuk met zo'n toerist, en de cameratelefoons zijn kapot.

Mijn koffers, die ik in mijn tas heb gehad sinds ik Denemarken verliet, blijken buitengewoon gunstig te zijn, omdat de een na de ander moet overgeven door de kronkelende wegen. Ik ben dol op mijn 'go-go'-pillen en kauwgom met gember, waaraan ik verslaafd ben, verknoei mijn iPod en steek mijn hoofd uit het raam terwijl de schoolkinderen halfvolle en volle plastic zakken uit de bus gooien.

Het prachtige uitzicht op de rivier vanaf het dakterras in mijn 'guesthouse' compenseert ruimschoots de grootte van de kamer van bijna 5 vierkante meter. Om een ​​idee te geven van de afmetingen, ik kan met mijn vier ledematen alle vier de muren tegelijk bereiken ...

Er is een nogal boeddhist vibe waar ik woon, en op een dag na het ontbijt raak ik in gesprek met de manager. Hij vertelt het verhaal van de tijd dat een monnik uit de hemel naar hem toe kwam. Ik word niet bepaald minder geïnteresseerd als hij me vertelt dat hij een foto heeft van de monnik die boven een tempel zweeft. Helaas laat de afbeelding alleen een lichte dribbel in de lucht zien, wat vaak voorkomt bij het maken van foto's 's nachts.

Hoe dan ook, de man is super inspirerend en we krijgen een goed gesprek. Hij geeft me een klein boekje, dat hij me aanbeveelt te lezen met de woorden: "Het leven is school - mijn geest is mijn vriend".

Het boek legt me helemaal vast, en de volgende dag staat in het teken van lezen, bananenschudden en het prachtige uitzicht. Geen plannen, geen bezienswaardigheden, geen contact met mensen. Alleen ik en mijn boek. Als je zo onderweg bent, is het heerlijk om af en toe een pauze te nemen.

Ik heb bijna geen schoon ondergoed meer, en aangezien ik geen kleren kan sturen om te wassen, ga ik naar de lokale markt om slipjes te kopen. De man in het slipje trekt het ene oma-slipje na het andere uit. In mijn gretigheid om de lieve man uit te leggen dat het een g-string slipje is waar ik naar op zoek ben, krijg ik zonder verder nadenken gezegd: "Ooohh weet je wel, klein, zoals ahhh sexy ondergoed".

Ik heb meteen spijt van mijn woordkeuze en voel me ongemakkelijk over mode in het kleine marktkraam. De man licht even op, verdwijnt dan onder de tafel en kruipt bijna in een kast. Trots en blij komt hij uit de grot met het meest kinky kanten slipje met zijden koorden en andere decoratieve kluwen aan. Het wordt zeer zelden getoond, ze komen uit de duisternis, ik kan voelen ...

In mijn verlegenheid waag ik me nu aan een verklaring dat het gewoon te sexy is. Vraagt ​​u zich af wanneer ik leer om na te denken over mijn woorden voordat ik iets spreek?

Lees hier meer over reizen in Myanmar

Goede reis in Myanmar - het vriendelijkste land ter wereld!